Matki i córki recenzja

„Ojciec zmarł przy moim porodzie czterdzieści lat temu. Wyszedł po papierosy, bo nie mógł znieść jęków matki dochodzących zza zamkniętych drzwi porodówki, i wpadł pod samochód. Czy zginął przez nadmierną wrażliwość, czy też przez jej brak? Nie wiem. Pewne jest tylko to, że wraz z nim bezpowrotnie odszedł ostatni pierwiastek męski z naszego domu.”

„Prababka, babka, matka i córka zmagają się z przeszłością. Maria podążyła za mężem zesłańcem na Sybir. Sabina była więźniarką obozu koncentracyjnego Ravensbrück, przebywała na bloku, gdzie dokonywano eksperymentów medycznych na kobietach. Magdalena straciła ukochanego i samotnie wychowywała córkę w PRL-u. Lila żyje z piętnem dziecka niekochanego i uwikłanego w tajemnice. Każda z nich mierzy się z macierzyństwem w innych okolicznościach i dla każdej jest to doświadczenie przełomowe. W domu bez mężczyzn kłębią się sekrety, niewyjaśnione historie opowiadane przez żywych i martwych. Pod wpływem tych opowieści najmłodsza z bohaterek zastanawia się, jakie dziedzictwo przekaże swoim dzieciom. Próbuje poznać przeszłość, ale co chwilę natrafia na mur niedopowiedzeń, kłamstw i przeinaczeń. Czy wystarczy oswoić własną historię, żeby przezwyciężyć strach przed bliskością?

Cztery kobiety, których losy przeplatają się z historią XX wieku. Cztery naznaczone traumą matki. Cztery córki, które borykają się z rodzinną historią i próbują odkryć własne korzenie.”

Ciężko pisze się o książkach, które wywołują tak skrajne emocje i uważasz je za jedne z najlepszych wydanych w danym roku. Osobiście z książkami Ałbeny Grabowskiej nie miałam do czynienia przed „Matkami i córkami”, ale wiedziałam, że jest serial na podstawie „Stulecia winnych”. Nie miałam pojęcia czego się spodziewać ani jaki styl ma autorka. Podeszłam bardzo neutralnie do tej powieści i jakie było moje zaskoczenie, zachwyt i wszystkie dobre emocje, kiedy tylko zaczęłam czytać!

Każda z bohaterek ma ukrytą historię, której nie wypowiada głośno, cztery pokolenia tajemnic, kłamstw i przeinaczeń. Niebanalne kreacje bohaterek, które wywołują emocje o jakich ciężko się mówi, twarde charaktery i klątwa, która nad nimi ciąży. 

Czytałam, pochłaniałam – strona po stronie, rozkoszowałam się tą powieścią. Uwielbiam powieści obyczajowe, ale ta jest zwyczajnym mistrzostwem świata. Prawdziwa gratka dla fanów sag rodzinnych. Autorka stopniowo budowała napięcie, wszystkie wydarzenia opisywane po kolei wywoływały we mnie otwieranie ust na szeroko i coraz większy szok, porywało mnie to. Właśnie tego oczekuję od książki!

Podsumowując, wszystko, czego szukam w książkach – znalazłam w „Matkach i córkach”, było szokująco, wzruszająco, wciągająco, wspaniale! Przyznam bardzo szczerze, że liczę, że powstanie chociaż film na podstawie tej powieści, bo zasługuje na wszystko, co najlepsze. Lepszej książki w tym roku nie przeczytałam, uwielbiam!