Złoty płatek śniegu recenzja

"Złoty płatek śniegu" jest powieścią, która wdziera się w serce czytelnika i długo w nim pozostaje. Atmosfera jaką roztoczyła na kartach książki Krystyna Mirek pozwala poczuć, a wręcz zobaczyć prawdziwą białą, śnieżną zimę.

Autorka stworzyła bohaterów, z którymi mogłabym z powodzeniem nawiązać bliskie więzi i relacje. Ich dylematy, rozterki, wahanie się w słuszności podjęcia trudnych decyzji udzieliły się również i mnie. Często są niezrozumiani przez najbliższych, w wyniku czego nie wierzą w lepsze jutro.

"Życie nigdy nie jest doskonałe i nie będzie, na to nie ma co liczyć. Ale nie musi być idealne, żeby było piękne."

Chyba największą sympatię wzbudziła we mnie postać czterdziestoletniego, ciepłego dyrektora szkoły Adama. Aż żałuję, że nie było mi dane mieć takiego, gdy sama chodziłam do szkoły. To zdecydowanie człowiek z powołania i na właściwym miejscu. Mocno trzymałam za niego kciuki, bo jak nikt inny zasługiwał na to, by być szczęśliwym. Ale i jest też kilka innych postaci, które z miejsca zdobywają naszą sympatię.

"Po raz pierwszy zaczęła się zastanawiać, czy jego cierpliwość jest niewyczrpana. Zawsze tak jej się wydawało. Ale im człowiek jest starszy, tym lepiej widzi, że wiele rzeczy w życiu nie jest dane na stałe. Zmieniają się. Czasem potrafią odchodzić znienacka."

Autorka niezwykle interesująco, barwnie, po prostu pięknie ukazała to, co łączy wszystkie postaci. Każda z nich została wrzucona w inny rodzaj miłości. Mamy tu miłość matczyną, ojcowską, dziecka do matki, niespełnioną, nastoletnią czy przyjacielską.

"Każda miłość ma swoje granice, których nie wolno przekraczać."

To historia o potrzebie bycia kochanym i zrozumianym. Szczególnie brak tych elementarnych uczuć odczuwamy w okresie okołoświątecznym. Problemy, z jakimi mierzą się bohaterowie nie należą do błahych. Nadopiekuńczość rodzicielska, nastoletnia ciąża, przedkładanie wartości pieniądza ponad miłość, przyjaźń, tajemnice z przeszłości, wspomnienia - to tylko część z tego, co tu spotkacie.

Szczególnie moją uwagę przykuł wątek Julki i Karola. Niby bardzo młodzi, a jakby na przekór, to oni w przeciwieństwie do rodziców dziewczyny wykazali się większą dojrzałością i odwagą, by wziąć odpowiedzialność za podjęte decyzje i ich konsekwencje. I choćby ze względu na to warto, aby tę książkę przeczytali rodzice dorastających dzieci.

"Złoty płatek śniegu" otula ciepłem, wprowadza w nadchodzący zimowo-świąteczny klimat. To powieść, która rozgrzeje niejedno serce, zauroczy i wzruszy przedstawioną historią. Polecam gorąco!