Złota dama recenzja

„Złota dama” to genialny dowód na to, dlaczego zdecydowałam się czytać literaturę faktu. Anne-Marie O’Connor przeniosła mnie do lśniącego świata wiedeńskiej bohemy, tworząc trzyczęściową historię rodziny, która zamówiła portret Adele Bloch-Bauer, obraz Gustava Klimta, ukończony w 1907 roku. Część I przedstawia tło, w jaki sposób i dlaczego powstał obraz. Mamy tutaj materiał biograficzny dotyczący zarówno Gustava Klimta, jak i Adele Bloch-Bauer, a także związaną z tym historię społeczeństwa wiedeńskiego końca XIX i początku XX wieku. Część II koncentruje się na nazistowskich grabieżach dzieł sztuki i innego mienia rodzin żydowskich, w tym Bloch-Bauerów, podczas II wojny światowej. Przedstawia historie różnych członków rodziny i ich ucieczkę. Część III opowiada o prawnej walce spadkobierców o odzyskanie obrazów od rządu austriackiego przez wiele dziesięcioleci po wojnie.

Anne-Marie O’Connor pisze w stylu dziennikarskim, przedstawiając czytelnikowi szczegółowe informacje na temat historii sztuki, ruchu secesyjnego i sceny artystycznej w Wiedniu przed II wojną światową. Wpisuje się także w kanon narracji o Zagładzie, opowiadając o straszliwych tragediach i bohaterskich akcjach dalszej rodziny Bloch-Bauerów. Książka zawiera ogromną ilość informacji, z których tylko część jest związana z głównym tematem.
Moim zdaniem, wielka szkoda, że zabrakło drzewa genealogicznego, które mogłoby pomóc czytelnikowi w zapamiętaniu wszystkich postaci.

Ta książka sprawiła, że zapragnęłam pojechać do Wiednia, aby na własne oczy zobaczyć obraz. Moim jedynym życzeniem było, aby książka zawierała kolorowe plansze obrazów i innych opisanych prac, oprócz wielu czarno-białych zdjęć.

Uważam,że "Złota dama" jest fascynującą opowieścią, która łączy historię sztuki, Holokaust i spory prawne. Może być ciekawa i intrygująca zarówno dla tych, którzy są miłośnikami sztuki, jak i historii Europy.
Dzięki tej książce mogłam poznać przepiękną epokę oraz fascynujących, wręcz genialnych artystów, pisarzy i muzyków. To właśnie oni swoją działalnością ucieleśniali secesyjne motto:

Niezwykle osobista narracja Anne-Marie O’Connor zawiera niezapomniane historie, pełne nieprzewidzianych okoliczności, dotyczące portretu Adeli Bloch-Bauer. Gustav Klimt i jego bohaterka przeszli do historii, która warta jest poznania.

Rekomenduję!

Dziękuję wydawnictwu Znak za egzemplarz recenzencki książki.