Złodziejka listów recenzja

Astrid Rosenthal młodziutka żydówka z Łomży, która kochała książki i śpiew. Na początku wojny miała tylko jedno pragnienie być zwyczajną dziewczyną, iść do parku, sklepu i żeby nikt się za nią nie oglądał. Buntowała się przeciwko noszeniu ubrań z naszytą żółtą łatą, ale nie wiedziała, że ta niedogodność będzie niczym w porównaniu z tym, co ją spotka później.
Jako Karolina Bednarska ucieka z Łomżyńskiego getta i udaje jej się cudem dotrzeć do Warszawy. Tam przez przypadek na ulicy poznaje, Waltera Schmidta, oficera SS. Już wtedy los mijał wobec niej swoje plany.

Akcja książki rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Wojna, życie w zajętej przez Niemców Warszawie, Astrid, której udało się przez koszmar wojny przejść. Czasy współczesne, gdzie poznajmy Zosię i odnalezione tajemnicze listy w jej domu. Łapanki, represje, odizolowanie, dyskryminacja, kradzież cudzej tożsamości, życie w ciągłym strachu i kłamstwie. To wszystko było tylko tłem do głównego wątku, jakim jest piękna, niemożliwa, wręcz zakazana miłość, oficer SS i wyjątkowa Żydówka.

„Co za ironia, że jeden Niemiec chce ocalić mi życie (..), a pozostali próbują nafaszerować mnie łuskami”.

Często bywa tak, że różne sytuacje w naszym życiu są zbiegiem okoliczności, a nasze decyzje są dziełem przypadku. Astrid w tym całym nieszczęściu, miała dużo „szczęścia”, bo na swojej wyboistej drodze spotkała wielu ludzi, którzy w mniejszym czy większym stopniu mieli wpływ na jej pokręcone losy, którzy niczym niewidzialna ręka kierowali ją ku przeżyciu. Jednak byli też tacy, którzy w tej niedoli szukali tylko okazji, bo tu każdy chciał przeżyć, tu nikomu nie można było ufać.

„Złodziejka listów” wyjątkowa historia, napisana z wielką wnikliwością i wrażliwością. Dzieje młodej dziewczyny, które urzekły mnie od pierwszych stron i od razu zamieszkały w mym sercu. Annie Rybakiewicz udało się stworzyć coś niepowtarzalnego, coś wnikającego głęboko w duszę czytelnika, tu emocje płyną strumieniami z każdej strony i na długo zostają z nami. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością i dużą niespodzianką sentymentalną. Pani Aniu chapeau bas. Polecam gorąco.