Złodziej magii tom 1 recenzja

Conn powinien był zginąć, gdy podwędził z kieszeni potężnego czarodzieja Nevery'ego jego najcenniejszy artefakt – locus magicalicus, magiczny kamień służący do magazynowania mocy i zaklęć. Ale jakimś cudem Conn przeżył! Zaskoczony i zaintrygowany Nevery postanawia przyjrzeć się bliżej chłopcu. Conn zostanie jego uczniem pod jednym warunkiem – przed upływem miesiąca musi znaleźć własny locus magicalicus. Jednak powracający z wieloletniego wygnania Nevery nie znalazł się w Wellmet przypadkiem. Ktoś okrada miasto i jego mieszkańców z magicznej energii. Gdy śledztwo Nevery'ego nie przynosi rezultatów, z pomocą przychodzi mu Conn... Któż inny lepiej wytropi złodzieja niż drugi złodziej? Do sięgnięcia po tą pozycje skłonił mnie opis i okładka. I żałuję, że nie zostawiłam jej na swoim miejscu w bibliotece. Pani Prineas powinna pisać książki dla mniejszych dzieci, bo takie powieści jej nie wychodzą. Pomimo tego iż opis jest w miarę ciekawy, to to co znajdziemy w środku nie powala na kolana, w ogóle nie jest interesujące. Temat pozycji jest dość oryginalny, ale autorka w ogóle tego nie wykorzystała. Lubię tematy o czarodziejach, magii itp. ale ta książka jest totalną porażką. Z pewnością nie sięgnę po dalsze części tej serii ani inne pozycje tej pisarki. Książka mi się w ogóle nie podobała, więc trudno mi będzie w niej szukać plusów. Z całej powieści najbardziej polubiłam Neverego, był mroczny i tajemniczy. Z dystansem podchodził do wszystkiego. Conn nie przekonał mnie do siebie. Był strasznie dziecinny i niepoważny, no ale czego można się spodziewać po złodziejaszku mieszkającym na ulicy. Akcja toczyła się dość szybko i była strasznie pogmatwana. Wszystko mi się plątało i nie raz musiała wrócić do jakiegoś wydarzenia żeby zrozumieć następne. Natknęłam się też parę razy na błędy, nie wiem czy to wina autorki czy może druku, nie mniej jednak wystąpiły. Pomimo tego iż książka jest napisana lekkim stylem, czyta się ją dość mozolnie. Niekiedy musiał parę razy przeczytać to samo zdanie żeby je zrozumieć. Zdarzyło mi się usnąć nad tą książką. Jest po prostu nudna.