Chirurg recenzja

„Zło nigdy nie umiera. Przybiera tylko nowe formy. Jeśli raz spotkało nas nieszczęście, to nie znaczy, że jesteśmy odporne na powtórne zranienie. Piorun może uderzyć dwa razy”.

„ Chirurg” czekał u mnie na półce cierpliwe na przeczytanie. O autorce dużo słyszałam, ale jakoś nie mogłam się zabrać za jej twórczość. Ale nastała ta chwila i oto przeczytałam pierwszy w życiu thriller medyczny. Co prawda zrobiłam do niego dwa podejścia, bo za pierwszym razem opisy tego co wyprawiał morderca z kobietami, operacje i sekcje zniechęciły mnie do tego. No cóż, ja fanką takich rzeczy nie jestem. Ale też nie mam w zwyczaju nie skończyć czegoś co zaczęłam, więc dlatego podejście drugie było udane i skończyłam. Okazało się również, że ta książka niesamowicie wciąga. Jeden rozdział skończony, a to przeczytam tylko kilka stron kolejnego. Znowu koniec? No to jeszcze kilka, przecież muszę wiedzieć co jest dalej…

Autorka zabiera nas w podróż do Bostonu, gdzie miejsca mają nietypowe zbrodnie. Chirurg ostrze swojego skalpela kieruje w stronę konkretnej grupy, a mianowicie zgwałconych kobiet. Świetnie została przedstawiona trauma takiej kobiety. Co do samego tytułowego chirurga to jego psychika przeraża jednocześnie fascynując. Morderca z IQ większym niż taki przeciętnym Kowalski dużo czyta i wspomina jakieś rytuały morderstw starożytnych Greków, Azteków czy tam innych Majów… Jego postać jest okropna, ale wydarzenia opowiedziane jego perspektywą są ciekawe a sposób myślenia nie pozwala oderwać się od książki. Nie przypadła mi do gustu detektyw Rizzoli. A dlaczego? Wiecznie gorsza od swoich braci i niedoceniana przez kolegów po fachu , pragnie pokazać wszystkim, że jest lepsza od mężczyzn. I nie byłoby z nią problemu gdyby nie była przy tym wszystkim taka nieznośna, naburmuszona, ironiczna i wiecznie użalająca się nad sobą. Ileż można ! To ona rozwiązuje sprawę, ale raczej fartem niż jej zmysłem śledczym. Sama fabuła jest nieprzewidywalna oraz okraszona dreszczykiem emocji . Autorka umiejętnie buduje napięcie, nie pozwala się nudzić czytelnikowi, ale nie ma też wrażenia, że akcja jest przeładowana. Pióro Gerritsen jest niezwykle lekkie mimo brutalności wydarzeń. Nie rozciąga niepotrzebnie wątków, nie tworzy zbędnych opisów…

Pojawia się również poboczny wątek miłosny pomiędzy dwójką ludzi. Ale między kim to nie zdradzę. Jak dla mnie nie jest on minusem, ponieważ był takim odpoczynkiem od tych całych okrutnych działań mordercy.

Polecam!