Zimowy monarcha recenzja

Bernard Cornwell to angielski pisarz thrillerów i powieści historycznych. Trylogia Arturiańska, rozpoczynająca się od tomu "Zimowy monarcha" przyniosła mu rozgłos i sławę. Sama do końca nie wiem, co skłoniło mnie do przeczytania, bo zazwyczaj powieści historycznych unikam jak ognia. Cóż, może uznałam, że tym razem się przemogę. I nie była to zła decyzja.
Historię życia króla Artura opowiada nam Derfel - jego oddany niegdyś żołnierz i sługa, a obecnie przebywający w klasztorze, podstarzały mnich. Mnich spisuje ową historię na prośbę królowej Igraine, która bardzo chce poznać opiewane przez bardów losy swoich przodków.
Wbrew pozorom głównym bohaterem nie jest sam Artur, ale właśnie Derfel. Poznajemy go, gdy jest małym chłopcem, w dniu narodzin następcy tronu Brytanii - Mordreda. Dopiero po jakimś czasie do opowieści trafia Artur.
Czytamy przede wszystkim o wielu krwawych wojnach toczących się na terenie Brytanii i państw przyległych, co do których Artur miał pewne zobowiązania. Akcja dzieje się na przełomie V i VI wieku, wielu niegodziwców chce się dobrać do tronu króla Mordreda, który jeszcze nie wyrósł z pieluch. Artur, jako jego opiekun musi na czas dzieciństwa chłopca należycie zająć się krajem, co czasem nie do końca mu wychodzi.
Na terenie państwa trwa również "wojna" na tle religijnym. Chrześcijaństwo powoli wkracza w życie pogańskiej krainy, próbując nawrócić wszystkich na nową wiarę. Nie każdy jej ulega, ale są tacy, którzy czczą nowego Boga.
Na początku bardzo irytowały mnie niektóre trudne do przeczytania, a co dopiero do wymówienia nazwy krain, czy imiona. Z biegiem czasu, przestałam jednak na to zwracać uwagę, a skupiałam się raczej na biegu wydarzeń.
Autor skupia się głównie na opisach, co na dłuższą metę może być nużące. Gdy już myślałam, że nie przetrwam, pojawiały się dialogi i od nowa czytało mi się przyjemnie.
Co do bohaterów, większość z nich była dobrze zarysowana, autor skupiał się przede wszystkim na bohaterach pierwszoplanowych, każdy z nich miał jakąś swoją niepowtarzalną cechę i charakter.
Najbardziej polubiłam Nimue - kochankę Merlina, kapłankę, która w imię swojego wtajemniczenia dużo wycierpiała. Dziewczyna jest szalona, ale również bardzo dzielna, potrafi zagrzać każdego wojownika do walki, a jej czary sprowadzają na walczących samo szczęście.
Na samym początku książki znajdujemy mapę Brytanii, z którą możemy się zapoznać i spis wszystkich ważnych bohaterów, który może się przydać, bo jest ich na prawdę wielu.
Zakończenie otwarte, kończy się w ciekawym momencie. Osobiście jak najszybciej mam zamiar zabrać się za kolejny tom, by poznać dalsze losy króla Artura.
Choć powieści historycznych nie lubię, spotkanie z tą uważam za udane i wam również polecam.