Zimowa róża recenzja

O czym marzyliście mając dziesięć lat? W co lubiliście się bawić? Waszymi największymi problemami było posprzątanie pokoju albo, „w co się mam teraz bawić”? Dziesięcioletni Sebastien marzy natomiast, aby pewnego dnia znaleziono lekarstwo na jego chorobę i dożyć następnego dnia. Książka Christiana Signola „Zimowa róża” opowiada o chłopcu, który jest chory na śmiertelną chorobę. Jest on bardzo dojrzały jak na swój wiek, więc gdy widzi, że nic mu już nie pomaga prosi mamę, by ta wywiozła go do dziadków. Tam jest bezpieczny, przynajmniej on tak uważa. Pomaga babci i dziadkowi w pracy na polu, w ogrodzie. Szuka z dziadkiem różnych ziół, które leczą. Sebastien bardzo się z nim zżył. Pewnego dnia dziadek opowiada wnuczkowi o rzadkiej roślinie, która raz na jakiś czas zakwita pod śniegiem. Obiecuje, że ją znajdzie… Chłopiec przeżywa różne przygody, znosi dzielnie ból, jaki doznaje przez rozwój choroby.
Książka jest bardzo wzruszająca. Opowiada o potrzebie miłości i nadziei. Możemy się przenieść do życia małego chłopca, który cierpi - do jego rodziny, przyjaciół. Dowiedzieć się, co oni czują.