Ziemia i skrzydła recenzja

Świat po trzeciej wojnie światowej, w którym obok ludzi żyją samoświadome smoki?
Proszę bardzo: żądajcie, a Piotr Wałkówski dostarczy.

Dawno nie czytałam czegoś tak odmiennego od tego, co zwykle wybieram a jednocześnie tak szybkiego i przyjemnego w odbiorze. Autor, w przedziwnej mieszance post-apo, fikcji historycznej i fantastyki przedstawia nam sytuację, która - w różnych okresach historii i różnych miejscach na świecie - miała już miejsce. Co jednak nie znaczy, że nie może zaistnieć znowu.

Dwudziesty piąty wiek. Na wyniszczonym wojną atomową świecie panuje kruchy pokój. Nowe państwa zapewniły dobrobyt tylko nielicznym. Żyjące w nędzy masy niewiele jednak dzieli od rewolucji.

W przededniu tejże poznajemy dwójkę głównych bohaterów: smoka Miragomora i jego oberbrygadiera, przybranego syna, półsmoka Fulgusa , którzy wracają ze spokojnego życia na emigracji, by przysłużyć się krajowi w walce.
Zamiast na pole bitwy trafiają jednak do wiochy, w której najpierw muszą zawalczyć z miejscowymi - o szacunek i zaufanie, by później walczyć z nimi ramię w ramię przeciw wspólnemu wrogowi.

Tam gdzie rewolucja, tam konflikty.
Na tle politycznym, ideologicznym czy religijnym. Mimo tego, że nie dało się pominąć ostatniego, ciężko było mi to czytać - nawet najmniejsza wzmianka "o bozi" powoduje we mnie wielki odrzut, więc czytałam te części na głębokim wdechu. Pozostałe konflikty były jednak przedstawione idealnie - walki ludu z rządzącymi, walki opozycji między sobą -autor świetnie sobie z tym poradził.

Ciekawe jest też ukazanie smoków - myślących, czujących, ale przecież nie ludzi - jako gorszej kasty; zniewolonej, pracującej na pana.
Gdzieś to już widzieliśmy, prawda?

Najlepszym według mnie elementem tej książki jest przemiana mieszkańców Osiecka z nieskoordynowanego tłumu chcącego zmian, ale niemającego pojęcia, jak się do nich zabrać, w sprawnych żołnierzy, którzy pod wodzą smoka i jego przyjaciela walczą o lepszą przyszłość dla siebie i kraju (na uwagę zasługuje Gradocka - niewyparzona gęba, chęć do działania i zawadiacki charakter? Takich bohaterek trzeba w literaturze, nawet jeśli są to bohaterki drugoplanowe).

Podsumowując, polecam.
Ziemia i skrzydła zapewni wam kilka godzin dobrej rozrywki.