Zieleń szmaragdu recenzja

Miałam to szczęście, że pierwszy tom trylogii czasu autorstwa Kerstin Gier, wpadł mi w ręce, gdy na rynku były już wszystkie trzy. „Czerwień Rubinu” wciągnął mnie już na pierwszych swych stronach na tyle, że od razu kupiłam „Błękit szafiru” i „Zieleń Szmaragdu”. Słusznie obawiałam się, iż skończę pierwszy tom z tak ogromnym zaciekawieniem, że natychmiast sięgnę po drugi i trzeci! Właśnie skończyłam czytać „Zieleń Szmaragdu” i właściwie nie pamiętam odstępu czasu pomiędzy nimi tylko urocze tytuły każdego z tomów, przypominały mi, że to jedna całość w trzech odcinkach.
Przygody Gwendolyn Shephard przepełnione są podróżami w przeszłość, ponieważ pochodzi ona z rodziny, w której niektórzy jej członkowie posiadają gen przenoszenia się w czasie. Początkowo Gwendolyn żyje w cieniu swojej pięknej i bardzo utalentowanej kuzynki Charlotty, która od dzieciństwa wychowywana jest na podróżniczkę w czasie. Ponadto dodatkowe napięcie między kuzynkami powoduje pojawienie się Gideona de Villiers, przystojnego dziewiętnastolatka i również podróżnika w czasie.
Tak na marginesie tylko dodam, że mnie osobiście BARDZO podobały się oryginalne imiona bohaterów, które nadały dodatkowego uroku tej trylogii [Gwendolyn, Gedeon, Lady Arista, Glenda, Xemerius, Falk, Miro]. Przepiękna szata graficzna również przyciąga wzrok i jest wspaniałym uzupełnieniem zawartości.
Bardzo się cieszę, że niespodziewanie doświadczyłam spotkania z bohaterami trylogii czasu. Podróże w przeszłość sprawiły mi ogromną przyjemność, natomiast rozwijająca się miłość między dwojgiem bohaterów dostarczyła mi dreszczyku emocji. Ponadto dowcip w duecie z bezbłędnymi dialogami sprawiły, że miejscami uśmiałam się do łez i dlatego z czystym sumieniem polecam wszystkim tę trylogię