Ziarno granatu. Mitologia według kobiet recenzja

Ziarno granatu

WYBÓR REDAKCJI
Autor: @liber.tinea ·3 minuty
2023-01-10
2 komentarze
9 Polubień
Kiedy byłam nastolatką uwielbiałam “Mitologię” według Jana Parandowskiego. Chyba właśnie od niej zaczęło się to, że w późniejszych latach niezmiernie polubiłam się ze światem różnorodnych, fantastycznych stworzeń. Zafascynowały mnie niesamowite przygody bogów, herosów i starożytnych śmiertelników. Większość z tych opowieści bardzo dobrze poznałam i dosyć często do nich wracałam. Niestety w dorosłym życiu częściowo zatarły się one w mojej pamięci i mało miałam czasu na to, aby odświeżać sobie o nich wiedzę. Pozostał sentyment. Kiedy tylko zobaczyłam opis "Ziarna granatu" decyzja o przeczytaniu tej książki zapadła w oka mgnieniu. Informacja o tym, że jest to mitologia "według kobiet" dodatkowo podsyciła moją i tak już ogromną ciekawość. Piękna grafika na okładce, buzująca i nabrzmiała kobiecością, doskonale odzwierciedliła zawartość książki. Antologia opowiadań interpretujących na nowo mity, napisana przez kilkanaście Autorek o różnych stylach, ukazuje niewiasty w sposób dziki i nie dający ich zniewolić. Wcześniej nie zastanawiało mnie jak mocno przesiąknięte męską dominacją są te oryginalne historie, dopiero po przeczytaniu “Ziarna granatu” nadeszła chwila refleksji. Nadeszła też w tym zbiorze chwila rozliczenia się ze stawianiem płci pięknej na straconej pozycji.

Zapewne słyszałeś Czytelniku, że historię piszą zwycięzcy, prawda? Dotychczasowe dzieje kobiecych losów również kształtowali mężczyźni, czyli ci fizycznie silniejsi, mogący zyskać posłuch przez zniewolenie. A jeśli prawda o tych samych wydarzeniach byłaby nieco inna z żeńskiego punktu widzenia? Od kiedy w zachodniej kulturze zniesiono już cenzurę dla damskich głosów, na pewne sprawy światło zaczęło też padać pod innym kątem. "Ziarno granatu" rzuca cień na interpretację mitów pisanych zuchwałym, samczym piórem. Kobiety choć fizycznie słabsze, potrafią zwyciężać innymi sposobami i taką piękną swawolę poczyniły Autorki w swoich opowieściach.

Zbiór rozpoczyna się leksykonem - najpierw krótkimi notkami dotyczącymi każdej z Twórczyń, a później skróconymi, oryginalnymi historiami każdej z mitologicznych bohaterek. Tak dla przypomnienia, aby łatwiej było odnaleźć się w przedstawionych w tym wydaniu nowych wersjach mitów.
Po tej bardziej formalnej przystawce przechodzimy do dania głównego - opowiadań. Są one soczyste kolorami i barwne opisami. Wyraźne i efektowne ilustracje dopełniają całego czaru tej publikacji. Każde z opowiadań jest obficie zbroczone kobiecą hardością i nonszalancją buntu. Nie wszystkie historie mi się podobały. Jedne były świetne i byłam zachwycona mogąc je czytać. W trakcie innych chciałam już żeby się skończyły, nie do końca rozumiejąc w czym właśnie uczestniczę. Nie powiem Ci drogi Czytelniku które to które. Aby wyrobić sobie własne zdanie powinieneś sięgnąć po tę niezwykłą książkę.

Aby jeszcze bardziej wyostrzyć Twoją ciekawość powiem Ci, że w opowiadaniach były momenty, które wrzeszczały na mnie swoją wulgarnością, były momenty ohydne i szokujące, obsceniczne i… piękne. Okrucieństwo przeplata się tam z męską żądzą i gwałtem, jednocześnie konkurując o atencję z walką o godność - zarówno bogiń, nimf jak i zwykłych śmiertelniczek. Przemyślenia o miejscu kobiet zarówno w starożytnym, jak i współczesnym świecie, szarżujące cwałem przez moją głowę po lekturze tego opracowania, otworzyły kolejne drzwi mojej niezaspokojonej wyobraźni.

Książka ta przepełniona jest symbolizmem i przypuszczam, że dla każdego Odbiorcy może znaczyć coś innego, przefiltrowana przez indywidualne doświadczenia i przekonania. Zapewniam, że nie wszystkim się spodoba, ale też wiele Pań odnajdzie w niej siebie.
Mity opowiedziane na nowo pieszczą zmysły Czytelnika świeżym tchnieniem. Zarówno te pisane na tradycyjną w brzmieniu modłę jak i te stworzone całkiem nowoczesnym słownictwem i umieszczone we współczesnych realiach. Historie opowiedziane z punktu widzenia kobiecych postaci z tych dawnych podań, które opisane przez mężczyzn były z góry skazane na przegraną, tutaj ukazują tkwiąca w nich siłę “słabej” płci. Pokazują spryt, wewnętrzne przemyślenia, oraz to, że jeśli rzeczywiście kobiety przegrywają z męską dominacją, to na własnych zasadach.

Cała publikacja jest bardzo intensywna i bezlitosna, a Czytelnik pochłania ją łapczywie, jak wciąga się do płuc hausty powietrza po gwałtownych uniesieniach. Dodam na koniec, że zdecydowana większość opowiadań jest zmysłową przygodą, z której wyziera mocna, współczesna myśl feministyczna.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-10-13
× 9 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Ziarno granatu. Mitologia według kobiet
Ziarno granatu. Mitologia według kobiet
Katarzyna Boni, Elżbieta Cherezińska, Julia Fiedorczuk, Agnieszka Jelonek ...
5.5/10

Czy bogowie muszą być odbiciem najmroczniejszych instynktów, najgorszych cech i najokrutniejszych zachowań ludzkości? Czy boginie, nimfy, kobiece bohaterki mitów muszą być zabijanymi, gwałconymi, ma...

Komentarze
@jatymyoni
@jatymyoni · prawie 2 lata temu
Nie lubię historii pisanych od nowa, a w mitach greckich były kobiety, które odniosły sukces.
@Lorian
@Lorian · prawie 2 lata temu
Muszę przeczytać, recenzja bardzo zachęca :)
Ziarno granatu. Mitologia według kobiet
Ziarno granatu. Mitologia według kobiet
Katarzyna Boni, Elżbieta Cherezińska, Julia Fiedorczuk, Agnieszka Jelonek ...
5.5/10
Czy bogowie muszą być odbiciem najmroczniejszych instynktów, najgorszych cech i najokrutniejszych zachowań ludzkości? Czy boginie, nimfy, kobiece bohaterki mitów muszą być zabijanymi, gwałconymi, ma...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Ziarno granatu jest @Link, która zdecydowanie przyciąga wzrok okładką autorstwa Izy Dudzik. Zawiera 12 opowiadań, w których polskie autorki zmierzyły się z interpretacją wybranych mitów greckich opow...

@LiterAnka @LiterAnka

Pozostałe recenzje @liber.tinea

Żółć
Najnowsza część “Kolorów zła” - “Żółć” M. O. Sobczak [recenzja]

Paleta barw serii “Kolory zła” autorstwa Małgorzaty Oliwii Sobczak coraz bardziej się rozrasta. Do trzech poprzednich części dołączyła “Żółć”. Jakie wrażenia niesie ze s...

Recenzja książki Żółć
Wieczorne gody
Zamknięcie trylogii “Saga o ludziach ziemi” - “Wieczorne gody” A. Fryczkowskiej

Ostatnia część sagi o “prostym” życiu chłopów z kujawskiego Sokołowa. Zachwycające zakończenie historii “o ludziach, którzy cenili ziemię i rodzinę ponad wszystko” “Wie...

Recenzja książki Wieczorne gody

Nowe recenzje

Kajdany
Rasowy kryminał!
@maitiri_boo...:

„Kajdany” to mroczny, klimatyczny kryminał, który przenosi nas do Krakowa, pokazując miasto w zupełnie nowym świetle. B...

Recenzja książki Kajdany
Rajski blef
"Rajski blef"
@tatiaszaale...:

“Dobra zabawa ma swoją cenę”. Trzecia część cyklu “Komisarz Hektor Cichy”. Hektor Cichy to człowiek, który wzbudza spr...

Recenzja książki Rajski blef
Latawiec
Latawiec
@ksiazka_w_k...:

„Latawiec” autorstwa Przemysława Kowalewskiego to czwarta część jednej z moich ulubionych serii kryminalnych, w której ...

Recenzja książki Latawiec
© 2007 - 2024 nakanapie.pl