Ofiary w sutannach recenzja

Ostatnio Kościół nie ma dobrej passy. Co rusz słychać o aferach z udziałem duchownych. Od takich drobnych, aż po sprawy, które nie tyle, ile przerażają, co bulwersują. Nie da się ukryć, że wydawnictwa prześcigają się w nowościach, które szeroko omawiają temat kleru. Praktycznie w każdym miesiącu możemy dostrzec nowość, która stawia księży w niezbyt dobrym świetle. Punktując wszystkie grzeszki i brudy, które mają miejsce w świętym miejscu. Do tej pory brakowało pozycji, która pokazywałaby ten temat od drugiej strony. Ofiar, a nie sprawców. Dlatego z nieskrywaną ciekawością sięgnęłam po książkę "Ofiary w sutannach".

Liczyłam, że pozycja przedstawi ciekawe, może nieco szokujące, a przede wszystkim przemilczane sprawy z udziałem księży. Niestety rozczarowanie przyszło dość szybko. Ta książka jest o wszystkim i o niczym. Prawie wszystkie sprawy koncentrują się wokół molestowania i homoseksualizmu kleru. Tak jakby duchowieństwo ginęło tylko w ten sposób. Wszystko opisane jest dość pobieżnie, tak bez składu i ładu. Jednak to, co najbardziej irytuje podczas lektury, to wstawki po opisie morderstwa. Kompletnie nie mają związku z omawianą sprawą. Skupiają się na czymś zupełnie innym. Z jednej strony brutalne morderstwo, a z drugiej wywiad ze znanym dziennikarze. Nie raz miałam poczucie, że autorki chciały opisać wszystko, co związane jest z motywem sprawy. Obojętnie czy to pasuje, czy nie. Jeśli tego było mało, to na końcu znajdziemy informację o rodzajach morderstw, gwałtów i wszystkiego, co związane jest z tym tematem.

Nie ukrywam, że zawiodłam się na lekturze. Mam wrażenie, że książka została napisana pod jedną konkretną tezę- zginęli za swoje grzechy. Bez głębszej analizy, pokazania drugiego dna. Myślałam, że autorki przedstawią historię zwykłych kapłanów, a nie tych, którzy "dołożyli cegiełkę" do swojej śmierci. Temat jest niezwykle ciekawy, a został potraktowany po macoszemu. Tytuł w sposób konkretny sugerują zawartość książki, jednak faktyczny sens gdzieś po drodze umknął, został zepchnięty na drugi plan.

Ofiary mają głos. Chyba nie w tym przypadku.