Zezia i wszystkie problemy świata recenzja

Agnieszka Chylińska w roli autorki książek. Dla wielu zabrzmi nieco absurdalnie i nie ukrywam za pierwszym razem i dla mnie, ale po otwarciu książek z serii o Zezi wszelkie absurdy się rozwiały. Gwarantuję. Autorka tych powieści ma świetny język, styl pisania i - co najważniejsze - dar obserwacji życia i ludzi w każdym wieku. A co może dodatkowo zaskakiwać – Agnieszka Chylińska to „stara wyga” sceny i branży muzycznej, a tu – niespodzianka – a tu pięknie i zamaszyście wkracza na scenę literacką.

Zezia ma wakacje u Wuja Rolnika i jest tuż przed startem do piątej klasy. Jest lipiec, a Zezia wie, że zostanie lekarką (niektórzy tak mają), jednakże wiedza, jaką ma, i którą stale nabywa, nijak się ma do śmierci taty Mamy Zezi, czyli dziadka. Wakacje zostają przerwane, trzeba wracać do domu. Ale, gdy Zezię ogarnia smutek, to głęboko wierzy, że kolejnym dniem i kolejnym wschodem słońca NA PEWNO przydarzy się coś lepszego. Mama na czas pogrzebu zostawiła córkę z tatą, w Malinówku, czyli w domu, chłopców zabrała ze sobą do babci. Trójka pojechała do babci Ciemnowłosej, choć ostatnio stała się ruda, ale nawyki w końcu robią swoje). I wreszcie zaczyna się nowy rok i Zuzia – od niedawna Zuzanna, bo brzmi doroślej – poznaje nowego chłopca, który dołączył do jej klasy. Piotrek Słodzik. On to sprawia, że Zezia zabiera się za sport, a konkretniej za biegi na tzw. „sześćsetkę” . Lecz, jak to w życiu bywa, nie zawsze jest kolorowo. Sport absolutnie nie wpływa na wzrok dziewczynki. Widzi, że coś złego dzieje się między rodzicami. Czas zaczęli spędzać osobno, drobne sprawy wytrącają ich z równowagi, a w domu zaczęły pojawiać krzyki i wzajemne pretensje – przeplatane z ciszą i cichymi dniami. Gdy rodzice zmierzali ku przepaści, miłość, jaka ich kiedyś łączyła odeszła w łto. Na pokoje domu w Malinówku wkroczyły złość, pretensje i żale i stało się jasne, że nieuchronnym faktem staje się rozwód. I – co najmniej oczekiwane – w tym czasie Zezia zakochuje się w Przemku Kiszce, a nie w wysportowanym i ponętnym... Piotrku sportowcu.

Tak w zarysie kształtuje się fabuła. Dodam – bo muszę koniecznie – że „Zezia i wszystkie problemy świata” ma wspaniałe ilustracje Surena Vardiana, który rysuje do wszystkich publikacji Agnieszki. Jest niesamowity w ujęciu wyobrażeń, jakie każdy z nas sobie kreuje. Zezia ma okulary, grzywkę do brwi, tata ma długie włosy i okulary, mama to dbająca o siebie kobietka. Wspaniale się czyta i ogląda. Moje spostrzeżenie jest takie, że książki o Zezi wraz z tymi ilustracjami są KOMPLETNIE. Nie inaczej. Przenikają tekst, albo tekst przenika przez nie, ale czy to ma jakiekolwiek znaczenie?

Zezia wierzy, że każdy kłopot można pokonać. Czytasz i masz ciągle permanentną nadzieję na słońce i dobro. Chylińska trudnymi tematami dotyczącymi rodziny, dorastających dzieci, czy trudnej codzienności, pozwala zachować dziecko w sobie. Dziecko pełne pokory i akceptacji na to, co jest. Trójka dzieci – Zezia, Giler i Oczak, a jedno z nich „inne” od reszty dzieci. Agnieszka Chylińska podpierając się nieco swoim życiem i swoimi (czasem przykrymi) doświadczeniami, jako mama, buduje fabułę tak, że chce się zanurzyć w niej nos. Masz świadomość poruszania trudnych tematów, tematów, które bolą i ranią serce, ale nie odrywasz się od stron. Czytaj – jak radzę – i sam, i z dzieckiem, i z babcią... nawet z sąsiadką. „Zezię...” pokochasz z pewnością.

Styl pisania autorki sprzyja czytaniu, czytaniu, czytaniu... Do samego końca.

A potem sięgasz po następną.