Podążaj za księżycem recenzja

To moje kolejne spotkanie w twórczością autora. Jego poprzednie dzieła zmieniły moje podejście do wielu ważnych aspektów życia, pozwoliły inaczej odbierać określone sytuacje i wydarzenia, a przede wszystkich nauczyły spokoju. Jaki jest najnowszy utwór autora? Przekonajcie się sami, jak wiele mądrości może zawierać tak niepozorna książeczka …

Młody szczeniak, Amaya, przemierza świat w poszukiwaniu rodziny, z którą straciła kontakt przez złą pogodę. Wędruje sama, smutna, po prostu przed siebie. Na drodze nieoczekiwanie spotyka starego wilka, który staje się jej kompanem podróży. Ocalił ją przed watahą wilków i teraz wziął sobie do serca konieczność opieki nad szczeniakiem. Rodzice tłumaczyli jej zawsze, aby zawsze podążała za światłem księżyca, a dojdzie do celu. I tak się dzieje, mijają góry i lasy, rzeki i wodospady, opuszczone wioski i miasta, ruiny budynków. Te wszelkie niedogodności się nie liczą, ważne, że idą razem, są obok siebie. Mają siebie, mogą na siebie liczyć, są wzajemną podporą. Akceptują to, co przynosi im każdy kolejny dzień, każdy kolejny krok, każda nowa chwila. Pokonują trudności i przeszkody, nie załamują się, uczą się odporności i przyjmowania życia takim, jakie jest.

Ta niepozorna i uboga w słowa książeczka jest ogromną skarbnicą życiowych mądrości. Ważne jest, aby w nasze działania wkładać całe serce, postępować w życiu z miłością i radością, nie zrażać się, gdy wiatr wieje w oczy. Tak powinno być, raz lepiej, raz gorzej. Bo w życiu nie wszystko układa się zawsze po naszej myśli, napotykamy na przeciwności losu. One nas uczą pokory i odpowiedniego spoglądania na otoczenie. Wzmacniają nas, uczą odwagi, ale i pokory.

Ta opowieść jest pięknie ilustrowana, te kolorowe i surowe obrazy zastępują słowa. Jestem przekonana, że posłuży jako życiowy drogowskaz dla wielu osób. Natchnie do działania, pozwoli zrozumieć sens naszej wędrówki i docenić to, co otrzymujemy od innych.

Polecam, piękna i wzruszająca, mądra i skłaniająca do refleksji.