Zbrodnia i kara recenzja

Ponury, XIX-wieczny Petersburg, jest miejscem idealnym do osadzenia w nim akcji książki, aspirującej do miana kryminału wszechczasów. Rodion Raskolnikow to były student utrzymujący się przy życiu dzięki wsparciu finansowemu kochających i zapatrzonych w niego matki i siostry. Mimo swej fatalnej sytuacji, uważa się za wyjątkową jednostkę, która przewyższa poziomem umysłowym i mentalnością innych ludzi ze swojego otoczenia. I ta wyższość staje się dla niego oficjalnym motywem do popełnienia podwójnej zbrodni, choć w rzeczywistości chłopak miał przede wszystkim dość życia w skrajnym ubóstwie i obciążania bliskich mu kobiet. Wiele zmienia się jednak już po popełnieniu czynu. Okazje się, że jest to zbyt duże obciążenie dla kruchej, wrażliwej natury Rodiona.

Czytając, obserwujemy zmagania wewnętrzne bohatera, który nie chce zaprzepaścić swojego życia, a jednocześnie ciągnie go do przyznania się do winy. A może lepiej skończyć swój marny żywot? Powieść pięknie obrazuje realia tamtych czasów w carskiej Rosji. Czy ludzie urodzeni w najbiedniejszych dzielnicach mieli jakiekolwiek prawa i szanse na godne życie? Cóż począć z faktem, że prostytutka może okazać się dobrym człowiekiem, ponad wszystko pragnącym zapewnić bezpieczne życie innym? I wreszcie, jak to jest z tym prawem do zabijania? Czym różni się zbrodnia popełniona przez jednostkę od tych masowych, których rękoma żołnierzy dokonują przywódcy narodów? Można by te rozterki nękające Raskolnikowa mnożyć i mnożyć...

"Zbrodnię i karę" po raz pierwszy czytałam przed laty i muszę przyznać, że stała się ona dla mnie początkiem przygody z literaturą rosyjską, która swego czasu zajmowała w moich czytelniczych proiorytetach dość ważne miejsce. Raskolnikow to zdecydowanie jedna z moich ulubionych literackich postaci. Swidrygajłow ze swą wstrętną naturą też jest nie byle jak wykreowany. Cóż napisać. Po latach doceniam tę powieść równie mocno - czystą przyjemnością było wejście w oscylującą na granicy zdrowia i chorobowej maligny głowę Rodiona, obserwować jego "przepychankę" z Porfirym i śledzić jego zmagania ze światem i samym sobą.