Zbieracz truskawek recenzja

Do sięgnięcia po książkę niemieckiej autorki Moniki Feth skłoniła mnie głównie ciekawa
okładka. Truskawka na czarnym tle, z której coś kapie. Sok, a może... krew? Sami przyznacie, że intrygujące. Opis także zapowiadał wciągający thriller. Czy książka zaspokoiła moje oczekiwania przekonacie się dopiero za moment, a na razie fabuła.

Główną bohaterkę, Jette poznajemy, gdy jedzie odwiedzić swoją matkę, sławną autorkę powieści kryminalnych. Mniej więcej w tym samym czasie, w lesie nieopodal dzieci znalazły zgwałconą i zamordowaną dziewczynę. Morderstwo okazuje się być powiązane z innymi, dokonanymi w północnych Niemczech. Trzy ofiary łączą zerwane łańcuszki, obcięte włosy i wyraz bezbrzeżneg ozdziwienia na twarzy. Kiedy ofiarą psychopaty pada przyjaciółka Jette, ta na jej pogrzebie przysięga odnaleźć sprawcę, zwracając tym samym na siebie jego uwagę.

Przyznaję, że sam pomysł był całkiem dobry, ale gorzej z wykonaniem. Książka jest do bólu przewidywalna, przynajmniej dla mnie. Ani razu nie poczułam się zaskoczona. Poza tym dawno nie spotkałam się z tak irytującą główną bohaterką. Jedyne przemyślenia do jakich skłoniła mnie jej osoba, dotyczyły tylko tego czy naprawdę istnieją osoby tak naiwne i niedomyślne jak ona. Jestem bliska nazwania jej po prostu osobą o krytycznie niskim poziomie IQ.

Powieść jako tako ratuje ciekawy sposób poprowadzenia narracji. Poznajemy historię w pierwszejosobie z punktu widzenia Jette, oraz mordercy. Poza tym przewija się też narracja trzecioosobowa. Autorka poruszyła też ważny temat przemocy w rodzinie zarówno przyjaciółki Jette jak i mordercy. Wiernie przedstawiła skutki takiego zjawiska i jest to jedna z nielicznych rzeczy jakie mnie w tej książce zainteresowały. Całe szczęście, że czyta się ją bardzo szybko i nie musiałam zbyt długo męczyć się lekturą.

Co do postaci to interesujące są z nich wszystkich dwie: morderca oraz zamordowana przyjaciółka Jette. Mamy tutaj dość popularne "wchodzenie" w umysł psychopaty., w bardzo dobrym wykonaniu. Pozostałe postacie są dość schematyczne, jak na przykład policjant z nadwagą i problemami rodzinnymi.

Podsumowując na rynku thrillerów i powieści sensacyjnych jest mnóstwo o niebo lepszych
pozycji. Gdyby lepiej wykorzystać potencjał skądinąd interesującego pomysłu na fabułę,
moglibyśmy otrzymać bardzo dobrą lekturę, ale w miarę czytania coraz bardziej odczuwa się jak słabo ten pomysł został wprowadzony w życie. Jeżeli pomimo wszystko ktoś zdecyduje się przeczytać "Zbieracza truskawek", nie odradzam, ale polecę tylko jeżeli naprawdę nie macie już żadnej dobrej książki do czytania.