Zatraceni w sobie 2 recenzja

„(…) wolę przeżyć coś, co mnie głęboko zrani, niż nie przeżyć nic i żyć z poczuciem żalu i niespełnienia. Uważam, że to te uczucia mogą naprawdę zniszczyć”.

„Nie lubię zachodów słońca. Słońce znika, zabierając ze sobą światło i ciepło. Jedyna, co pozostawia, to nadzieję. Ulotną obietnicę, że rankiem ponownie wzejdzie”.

Praca z mężczyzną, który ciągle siedzi ci w głowie na pewno nie jest łatwa, zwłaszcza gdy ciągle masz w głowie piękną kobietę, która nad ranem wychodziła z jego pokoju, a ty już sama nie wiesz, co masz czuć. Ida, która ciągle jest rozdarta pomiędzy tym, co czuję do Konrada, a mężczyzną, który został Japonii, postanawia skupić się przede wszystkim na pracy i być idealną asystentką. Niestety Konrad nie ma zamiaru jej tego ułatwiać, bo doskonale wie, co czuję do niesfornej asystentki. Jeśli doliczyć do tego informację, jakie wychodzą na jaw w sprawie ojca Idy i ciągłe myślenie o tym „co by było, gdyby”, mamy idealny przepis na katastrofę...

***

Choć od premiery pierwszego tomu książki „Zatraceni w sobie” minęło kilka miesięcy, nie miałam żadnego problemu, by przywołać w pamięci losów bohaterów, bo to jedna z tych książek, które zostają w pamięci a dalsze losy bohaterów to coś, co bardzo chcesz poznać.

Dobrym powiedzeniem będzie to, że tęskniłam za Idą. Za jej przemyśleniami, pechem, odzywkami, ale też byłam ogromnie ciekawa, jakie decyzje podejmie. Pozwoli wytłumaczyć się Konradowi, czy może on stracił już swoją szansę? Co tak naprawdę czuje do Takashiego i czy to miałoby szansę się udać? Jak Iga zareaguje na informację o ojcu? Co zrobi, gdy w końcu zrozumie, jaki wpływ na życie innych ma ona sama?

Dużo pytań i wiele potrzebnych odpowiedzi, które znalazłam na kartkach tej powieści. K.M Dyga, kolejny raz zabrała mnie w pełną emocji podróż, gdzie łączy humor z adrenaliną i tajemnicami. „Zatraceni w sobie 2” to doskonała kontynuacja losów Idy, które od początku do końca trzymają w napięciu, ale też pozwalają na chwilę rozluźnienia, kiedy na pierwszy plan wychodzi niezdarność i potok słów Idy, przez które nie raz wybuchałam głośnym śmiechem.

Czas spędzony z tą książką uważam za niezwykle udany! Jestem pod ogromnym wrażeniem, zresztą tak jak w przypadku tomu pierwszego, który był debiutem, jak lekki, ale przede wszystkim dojrzały i dopracowany jest styl autorki. Oczywiście zdaje sobie sprawę, że nie każdemu sposób bycia Idy się spodoba, jednak ja ją szczerze uwielbiam!

„Zatraceni w sobie 2” to książka, która jest drugim tomem trylogii, to jest to historia zakończona, przynajmniej dla tych bohaterów, więc jeśli czekaliście na tą chwilę, by czytać i nie musieć czekać na ciąg dalszy, to można to śmiało nadrabiać.

Mam wielką nadzieję, że skusicie się na tę historię i pokochacie ją równie mocno, jak ja! Autorce gratuluje kolejnej, niezwykle udanej premiery, a wam tą oraz poprzednią książkę BARDZO POLECAM!