Zaproszenie na morderstwo recenzja

Carmen Posadas - pisarka latynoamerykańska, za jedną ze swoich powieści - Małe niegodziwości, w 1998 roku została uhonorowana prestiżową hiszpańską nagrodą Premio Planeta.

Olivia Uriarte właśnie rozstała się ze swoim piątym mężem, niegdyś bajecznie bogatym, a obecnie stojącym na skraju bankructwa. Teraz będzie musiała zaczynać wszystko od zera, a przecież tak bardzo przyzwyczaiła się do życia na odpowiednim poziomie. W końcu dochodzi do wniosku, że najlepszym rozwiązaniem jest śmierć, która wyzwala od wszelkich problemów. Ale jak przystało na prawdziwą manipulatorkę, Olivia postanawia uciec się do pewnej intrygi i zaplanować własne zabójstwo. Brzmi nieprawdopodobnie? Nie dla bohaterki, która ma już pomysł, jak przygotować własną śmierć i ostatni raz zabawić się cudzym kosztem.

Olivia wysyła zaproszenie do kilku byłych „przyjaciół”, których teraz śmiało może nazywać swoimi wrogami, żeby razem z nią świętowali jej rozwód na luksusowym jachcie. Goście, choć nieco zaskoczeni, zjawiają się na uroczystości w komplecie. Każdy z nich ma powody, by nienawidzić Olivii, każdemu bowiem wyrządziła jakąś krzywdę. W zasadzie wszyscy mają uzasadnione powody żeby życzyć jej śmierci. Kiedy któregoś dnia w trakcie rejsu zostaje odnalezione ciało Olivii policja uznaje jej śmierć za nieszczęśliwy wypadek. W taką wersję nie wierzy jednak siostra zmarłej - Ágata Uriarte. Postanawia ona na własna rękę znaleźć mordercę i odkryć prawdę… w końcu taki właśnie był plan Olivii.

Brzmi ciekawie, prawda? I rzeczywiście, intrygujący opis na okładce, a nawet sam tytuł zapowiadały interesującą lekturę. Niestety mocno się zawiodłam. Chociaż początkowo historia mnie wciągnęła, to jednak intryga okazała się zbyt oczywista. Nie polubiłam żadnego z bohaterów, a siostry Uriarte mnie drażniły. W momencie, kiedy Ágata rozpoczyna swoje prywatne śledztwo, tempo akcji spada. Jej rozmowy z uczestnikami rejsu są rozwlekłe, często bez pomysłu i mało wnoszą do fabuły. W zasadzie zagadka w końcu rozwiązuje się sama i nie ukrywam, że bardzo mnie to rozczarowało. Od kryminałów oczekują, żeby przede wszystkim od początku do końca trzymały w napięciu, w atmosferze pełnej oczekiwania i niepewności, a tutaj mi tego zabrakło. Miejscami nawet się nudziłam. Nie śledziłam z zapartym tchem poszukiwania sprawcy, bo w miarę szybko domyśliłam się, kim on jest. Nie wiem, może nie potrafię docenić autorki, bo chociaż pomysł na fabułę miała niezły, to całość wyszła w moim odczuciu bardzo przeciętnie.