Rogata dusza recenzja

24 lutego 1243 roku rozpoczyna się pierwszy w Polsce turniej rycerski. Na zaproszenie króla Bolesława Rogatki do Lwówka Śląskiego ściągają najwaleczniejsze rody, aby zmierzyć się w trzydniowych zawodach. Sensacje wzbudza zwłaszcza tajemniczy Rot Ritter, który przysiągł nie wyjawiać swojej tożsamości aż do końca turnieju.

Tymczasem ptasznik Raszko Drzemlik zostaje wyznaczony do rozwiązania zabójstwa bogatego dworzanina, którego ciało znaleziono w dniu rozpoczęcia zawodów rycerskich. Nim jednak Drzemlik wpadnie na pierwszy trop, dojdzie do kolejnej zagadkowej śmierci…

Kto stoi za morderstwami? Co wydarzy się podczas turnieju? I co z tym wszystkim wspólnego ma legendarny Diabeł z Löwenberga?

Kryminał historyczny to taki gatunek, którego wciąż za mało jest na polskim rynku. Zakochałam się w nim za sprawę fenomenalnych powieści Grzegorza Wielgusa, dlatego też bez wahania sięgnęłam po „Rogatą Duszę”. I chociaż początki naszej znajomości nie były łatwe, to później było tylko lepiej.

Pierwszą rzeczą, na jaką warto zwrócić uwagę, jest stylizacja językowa. Wiem, że wiele osób mogło się od niej odbić, ale moim zdaniem dodawała ona klimatu całej historii. Dzięki niej bardziej uwierzyłam w postacie, a także wydarzenia, w których brali udział. Także stylizacja na dawny język dobrze zobrazowała różnice klasowe, a łacińskie wstawki niejako podkreślały zależność państwa od kościoła.

Niesamowity jest też zabieg narracji, który zastosował Łukasz Malinowski. O ile cała reszta książki napisana jest w trzeciej osobie, o tyle zdarzają się rozdziały z perspektywy… Diabła. Przyznam, że są one bardzo ciekawie poprowadzone, ale także rodzą wiele nowych pytań i wątpliwości. Zazwyczaj po fragmentach z jego perspektywy miałam ogromny mętlik w głowie, a o morderstwa zaczynałam podejrzewać dosłownie każdego. Dzięki jego punktowi widzenia dowiedziałam się też wiele o przeszłości postaci, co miało wpływ na późniejszą fabułę.

Diabeł to nie jedyny ciekawy bohater tej książki. Tak naprawdę autor każdemu z nich poświęcił czas, pozwalając czytelnikowi lepiej zapoznać się z ich codziennością i motywacjami. Historia jest umiejętnie wpleciona w fikcję, ale czasem opisy były trochę przydługawe, a przez to nużące. Szkolnym zwyczajem przeskakiwałam je wtedy, skupiając się na dialogach, ale nie zawsze tak robiłam. Zazwyczaj zależało to od tempa akcji, rodzaju opisu, o czym narrator opowiadał itp.

„Rogata Dusza” to powieść, która z pewnością spodoba się fanom kryminalnych zagadek i klimatów rycerskich. Nie nastawiajcie się jednak na szybką lekturę, bo tę historię lepiej jest powoli smakować, a i wspomniana wyżej stylizacja językowa robi swoje. Mimo wszystko myślę, że warto sięgnąć po tę książkę, bo dobrze spędziłam z nią czas. Polecam 😊

Książka otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu @nakanapie.pl. Bardzo za nią dziękuję!