Zapomnij, że istniałem recenzja

To moja pierwsza przygoda z panią Beatą Majewską i jakże obiecujący początek znajomości😊 Nie wiem czy wiecie, ale pani Beata publikuje książki również pod pseudonimem Augusta Docher.

Zapomnij, że istniałem to książka, w której znajdziemy wątek kryminalny, miłosny, poznamy bohaterów, którzy mimo tego, że wiele przeszli zachowali silny charakter.

Rafał Snarski traci dwie najważniejsze osoby w życiu, żonę i syna. Jest to ogromna tragedia, z którą nie może się pogodzić. Trafia do Milikowa, gdzie zaszywa się w swoim domu. Jest zgorzkniały, stroni od ludzi i żyje jak odludek. Przez przypadek poznaję Luizę Mleczko, tutejszą panią sołtys. Luiza to dziewczyna, która nie musi się przejmować codziennością, ma wszystko podane na tacy. W pewnych okolicznościach poznaje Rafała. Na początku nie przypadają sobie do gustu. Jednak wygląd i postura Rafała sprawiają, że Luiza coraz częściej o nim myśli, ale wie, że nie może sobie pozwolić na wiele, bo ma narzeczonego Damiana. Mężczyzna jest zazdrosny o częste wizyty narzeczonej u Rafała, dlatego postanawia się zemścić. Luiza decyduje, że to odpowiedni moment, żeby przejrzeć na oczy i zakończyć relację z Damianem.

Kiedy Rafał myśli, że w końcu wychodzi na prostą i ma w miarę stabilne życie, jego sytuacja zmienia się diametralnie, ponieważ ktoś z jego przeszłości przypomina o swoim istnieniu i składa mu propozycję nie do odrzucenia. Rafał wie, że nie ma wyjścia jak tylko się zgodzić, bo chodzi tu o życie Luizy, która jest mu coraz bliższa. Jak ma do wyboru rozstanie, bo po tym co zrobi Luiza z pewnością nie będzie chciała z nim być, z jej życie, oczywiście decyduje się na to pierwsze. Jednak chyba jeszcze nie przekonał się o tym, że Luiza potrafi być zdeterminowana i nie da sobie „w kaszę dmuchać”.

Luiza to dziewczyna z silnym charakterem i potrafi walczyć o swoje. Bardzo podobała mi się ta postać. Myślę, że można brać z niej przykład. Mimo tego, że jest trochę rozpieszczona to robi wszystko, żeby pomagać innym, bardzo dużo robi dla swojej wsi, udziela się charytatywnie. Ma wspaniałych rodziców, którzy też zasługują na kilka miłych słów. Pani Kazia i pan Józef bardzo dbają o córkę, rodzina jest dla nich najważniejsza. Luiza przekona się, że mimo wszystko zawsze może na nich liczyć. Negatywna postacią książki jest Damian. To mężczyzna, który dba tylko o siebie i o swoje interesy, do tego lubi manipulować ludźmi.

Książka bardzo mi się podobała. Skłania do refleksji nad własnym życiem i tym co jest w najważniejsze. Jest bardzo emocjonująca z nieoczekiwanymi zwrotami akcji .