Zapomniana piosenka recenzja

„Po prostu nie potrafił kochać. Nie pamiętał już, jak to jest i co to w ogóle znaczy. Nikt go tego nie nauczył…”

Dominik ma dwadzieścia lat, wynajmuje mieszkanie, pracuje. Próbuje ułożyć sobie życie, wychowywał się w domu dziecka. Gdy miał cztery latka niespodziewanie zaginęła jego matka, a tylko ją miał na świecie. Mimo usilnych prób i poszukiwań, nigdy nie udało mu się dowiedzieć, co tak naprawdę się stało z jego mamą. Popyt w domu dziecka trwale odcisnął na nim swoje piętno. Czy Dominik dowie się w końcu, co stało się z jego mamą?

Pan Ksawery skończył osiemdziesiąt dwa lata, jest bardzo samotnym, wciąż samodzielnym mężczyzną. Pięć lat temu zmarła jego ukochana żona, od tego czasu nic już nie jest tak jak powinno być. Ma syna Michała, który w raz z rodziną mieszka w Londynie. Niestety dla Michała ojciec stał się już tylko kłopotem i ciężarem. Rozżalony i zarazem dumny mężczyzna zmaga się z coraz trudniejszą codziennością. Ulega wypadkowi, doskonale zdaje sobie sprawę, że sam sobie nie poradzi. Na pomoc syna nie ma, co liczyć. Wybawieniem dla niego stają się sąsiedzi i Dominik.

Drogi tych dwojga poranionych i samotnych mężczyzn w pewnym momencie się krzyżują. Zaprzyjaźniają się, dobrze się czują w swoim towarzystwie. Dokąd zaprowadzi ich ta niespodziewana znajomość? Kim tak naprawdę jest Ksawery dla Dominika? Koniecznie sprawdźcie, ogromne emocje i zaskoczenie gwarantowane!

Pokomplikowane, trudne relacje rodzinne, nieumiejętność okazywania sobie uczuć, brak szczerych rozmów, brak zainteresowania wobec własnego dziecka. Obojętność w stosunku do syna, bo ten nie spełnia oczekiwań rodzica. Jakie to przykre i krzywdzące. Miłość dziecka do matki, nieustająca nadzieja na jej powrót, życie w ciągłej niepewności, niewiedzy, nadziei. Przejmujący obraz życia w dzieci w domach dziecka. Pozostawianie ich samym sobie i na pastwę silniejszych. Powieść przepełniona bólem, niemocą, bezradnością, cierpieniem. Bezinteresowna, płynąca prosto z serca pomoc. Zwykła codzienność otulana magią świąt.

Pięknie opowiedziana, mądra, smutna, trudna historia o przyjaźni między młodym i sędziwym mężczyzną. Dzieli ich dużo, a łączy ogromna, porażająca samotność. Czy jednak tylko? Powieść głęboko porusza, niesie przesłanie, aby doceniać to, co mamy, nigdy nie wiemy, co może zdarzyć się jutro. Bardzo polecam :)