Zamieniona recenzja

Amanda Hocking to młoda pisarka, która odniosła ogromny sukces. Samodzielnie, bez agenta i wydawcy opublikowała e-booki, które sprzedały się jak świeże bułeczki, a autorka zarobiła niezłą sumkę. Wtedy zaczęli się o nią zabijać różni wydawcy. W tym miejscu należałoby zadać pytanie: Czy powieść ta jest naprawdę tak fenomenalna, jak szum wokół niej?

Bohaterką książki jest Wendy, która czuje się trochę zagubiona, samotna, nie umie nawiązać dobrych kontaktów z innymi ludźmi, a co dopiero znaleźć nowych przyjaciół. Być może związane jest to z dramatycznym przeżyciem z dzieciństwa; w wieku sześciu lat matka chciała ją zabić. Dziewczyna mieszka teraz z bratem i ciotką, która się nimi zajmuje, gdyż matka jest w szpitalu psychiatrycznym. W kolejnej nowej szkole nastolatka spotyka chłopaka, który ciągle się na nią gapi. Pewnego dnia znajduje się on pod jej oknem i twierdzi, że zna odpowiedzi na wszystkie nurtujące ją pytania oraz wie kim tak naprawdę jest.

Prawda okazuje się zaskakująca. Wendy nie jest człowiekiem. Jest Tryllem (jeśli tak to się odmienia;>). Musi udać się w miejsce, gdzie żyją podobni do niej. A na dodatek okazuje się, że jest bardzo ważną postacią wśród nich. Jak sobie poradzi w nowym otoczeniu?

Kiedy zobaczyłam tę książkę kilka miesięcy temu w Empiku, zauroczyła mnie. Stwierdziłam, że muszę ją przeczytać. W końcu, po dość długim czasie wyhaczyłam ją w bibliotece. Spodobała mi się jej okładka - tajemnicza, trochę mroczna, nawiązująca do treści.

Wendy Everly/Neverly - nie wiem w końcu jak ma na nazwisko, bo raz jest napisane tak, raz inaczej. Nie wiem, czy ten błąd jest tylko w mojej książce czy wszystkie tak mają. Jeżeli wiecie o co w tym chodzi, napiszcie w komentarzach.

Wracając do Wendy: polubiłam ją przede wszystkim za szczerość, ambicję i upartość. Jeżeli coś jej nie pasowało, od razu dawała to wszystkim do zrozumienia, nawet samej królowej. Walczyła o swoje, nie dawała sobą pomiatać. Jednak miała pewną wadę, która bardzo rzucała mi się w oczy. Bezustannie opisywała co czuje do chłopaka, w którym się zakochała, jaki to on piękny, przystojny, czarujący i w ogóle cudny.

Jeżeli chodzi o innych bohaterów, to ich postaci są mniej rozwinięte. Cała uwaga skupia się głównie na Wendy, która jest jednocześnie narratorką. Troszkę bardziej wybijają się z tłumu lekko snobistyczna, ale sympatyczna Willa i przyjacielski Rhys.

Jak pewnie zauważyliście, książka jest trochę schematyczna, teraz możemy spotkać wiele podobnych do niej. Ale myślę, że ma w sobie to coś, co wyróżnia ją na tle tych innych beznamiętnych i często nudnych romansideł.

Podsumowując "Zamieniona" to lekkie czytadło na wieczór. Czyta się szybko, czcionka jest bardzo miła dla oka (przynajmniej dla mojego), można się pośmiać, podenerwować też. Jeżeli szukacie czegoś trochę odmóżdżającego, czegoś przy czym nie będziecie płakać, przeżywać dramatów wraz z bohaterami, to coś dla Was. Ja tam takie książki lubię i chętnie sięgnę po kolejną część.