Zamiana recenzja

Carla po pobycie w szpitalu w izolacji od swojego nowo narodzonego dziecka nie poznaje przyniesionej jej dziewczynki. Uparcie twierdzi, że nie jest to jej córka, chociaż lekarze, mąż i wszyscy dookoła twierdzą, że jest w szoku, a dziewczynka to jej własna i ukochana Felicitas. Jednak kobieta czuje, że coś jest nie tak. To na pewno nie jej dziecko. Mimo ciężkiej i rzadkiej choroby jaką wkrótce zdiagnozowano u maleństwa, nie ustaje w poszukiwaniu prawdy, a najbliżsi powoli upatrują w tym oznak szaleństwa.
Fiona jest przekonana, że ktoś chciał ją zamordować. Kiedy obudziła się w wannie z podciętymi żyłami była pewna jednego - nie ona to zrobiła. Wkrótce seria niespodziewanych zdarzeń zmienia jej życie na zawsze.

Powieść opisuje dwie różne historie. Pierwsza wydarzyła się w latach 70-80, druga swój początek ma w 2009 roku. Czytelnik bardzo powoli i stopniowo dostrzega rodzące się powiązanie między nimi. Autorka w prostych słowach i opisach przybliża nam psychikę zrozpaczonej kobiety i tej, która czuje się absolutnie zagubiona w swoim złudnym życiu.
Książka zaczyna się w mocny sposób. Wydarzenia szokują, a ich następstwa niemniej. Akcja się nie rozwleka, jest konkretna, brnie szybko, jednak wymaga od czytelnika dużego skupienia i zaangażowania w treść - co przy tak zbudowanej powieści nie jest bardzo trudne, bo historia wciąga od pierwszej strony. Jest trochę mroczna, trochę tajemnicza i niepewna. W końcu już sami nie wiemy jak oceniać Carlę, a historia Fiony staje się lekko niedorzeczna. Do czasu gdy przychodzi rozwiązanie. I mimo, że nie jest ono bardzo zaskakujące, to podane w taki sposób, że w pełni satysfakcjonuje.
Zamiana, prócz wątków czysto dreszczowo-psychologicznych, dotyka wielu pobocznych problemów - ostracyzmu społecznego, na który powoli skazuje się Carla, rozpadu małżeństwa i więzi rodzinnych, usilnego szukania sensu we własnym życiu, niełatwych, skomplikowanych uczuć.

Fani gatunku nie będą zawiedzeni. Miłośnicy kryminałów także. Myślę też, że również czytelnicy "przypadkowi" nie będą narzekać - trochę surowy sposób prowadzenia narracji nie zmienia faktu, że jest to książka na bardzo wysokim poziomie. Gra na emocjach, zaskakuje i wymaga myślenia, a to właśnie powinna robić dobra literatura.