Żałobnica recenzja

Anna, piękna kobieta po trzydziestce, zostaje młodą wdową- jej mąż i pasierbica giną w wypadku na torach kolejowych. Po śmierci męża kobieta dziedziczy świetnie prosperujące przedsiębiorstwo, dom i spory majątek. Nie podoba się to jej teściom i szwagierce, którzy uważają, że majątek ich syna i brata bardziej należy się im, niż wdowie (a według nich byłej żonie).
Podczas żałoby, krótko po śmieci bliskich, na jaw wychodzą głęboko skrywane tajemnice, przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Anna zauważa, że ktoś próbuje manipulować jej życiem. Postanawia zmierzyć się z tym, z przeszłością i przyszłością.

Już od pierwszych stron zauważyłam dość obfite opisy. Początkowo bardzo mi się to podobało, czułam się jakbym oglądała film, każdy szczegół był opisany. Na dłuższą metę jednak się to u mnie nie sprawdziło. Zaczęła mnie trochę drażnić ilość informacji, opisów, myśli. Kiedy sytuacja nabiera tempa, chce się jak najszybciej poznać jej finał, nie interesuje nas aż tak bardzo, co stało na półce w tym momencie. Taki zabieg byłby w sam raz do powieści obyczajowej, chociaż to już zależy od naszych przyzwyczajeń i gustu.

Lubię, kiedy książki są pisane dwutorowo- teraźniejszość przeplatana z przeszłością. Wszystko mi się wtedy układa w całość, przecież nie mogę poznać do końca bohatera, nie znając jego przeszłości.

Początek „Żałobnicy” zapowiadał opowieść o młodej wdowie, zrozpaczonej po śmierci najbliższych, samotnej. Okazuje się jednak, że ta samotność nie pojawiła się nagle, nie jest dla bohaterki nowością. Z każdym kolejnym rozdziałem dowiadujemy się, że kobieta wcale nie była taka święta, a jej małżeństwu daleko było do ideału.
Po śmierci męża i pasierbicy na jaw wychodzą nowe fakty, zarówno ze strony nieżyjących już bohaterów, jak i ciągle żywej Anny. Co więcej, wiele wspólnego z całą historią ma przeszłość tytułowej żałobnicy. Kiedy zaczynałam czuć niechęć do bohaterki, jej trudne dzieciństwo uwalniało współczucie i zrozumienie.
Książka napisana w taki sposób, że czytając jedną stronę, chce się wiedzieć, co będzie dalej.