Nasz Świdermajer recenzja

Podejrzewałam, że z książki dowiem się ciekawych rzeczy na temat tytułowego domku, ale nie przypuszczałam, że książka będzie tak pasjonująca, niczym pierwszorzędna saga historyczna. Książka to wspomnienia rodzinne autorki. Najważniejszą postacią w tych wspomnieniach jest Leokadia, prababka autorki. Jej życie to chichot losu. Polka, która poślubiła rosyjskiego arystokratę. Poznała i Rosję, i Polskę, tu i tam przez swój żywot widziała wojny, rewolucje i cierpienia. Życie zmusiło ją, żeby radziła sobie z wychowywaniem kolejnych pokoleń, z pracą zawodową, z prowadzeniem tak dużego domu, a jednocześnie z byciem damą i mimo wszystko z radości życia w tym co było i tak jak było, a bywało różnie. Bohaterów książki spotkały różne burze dziejowe. Poza tym mieli raz udane, a raz nie życie rodzinne. I o tym wszystkim opowiada prawnuczka tejże Leokadii, okraszając to zdjęciami, tymi, które pozostały z zawieruchy dziejowej.
Styl jest bez kwiecistych ozdób, a jednak dobry i trafny. Autorka maluje słowem miejsca, ludzi i świat, którego już nie ma. Nie będę chyba spojlerować, gdy powiem, że Leokadia przeżyła Rosję carską, I wojnę światową, rewolucję, Wojnę Bolszewicką i to nieopodal najważniejszych wydarzeń, potem dwudziestolecie, okupację, stalinizm. Przez całą książkę odbija się historia kraju w ludziach, których spotyka, w zachowaniach. Ale i Leokadia się zmieniała na skutek historii, ale i pozostawała wierna sobie.
Książka dostarcza wielu wzruszeń i jest lekcją historii, którą fajnie się czyta. 'Fajnie' niekoniecznie jest tu dobrym słowem, bo połowa książki to wydarzenia z trudnej historii Polski i Rosji, ale lektura naprawdę pochłania.
Poza Leokadią bohaterami tej powieści jest Halina - babka autorki, pradziadek, który dramatycznie bronił muzeum, i inni. Wszędzie przeplata się historia, która chyba chichotała złośliwie nad ich rodziną i Świdermajerem. Tak jak i nad całą naszą Ojczyzną.
Warto jest przeczytać tę książkę, polecam serdecznie.
Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl