Zakończeniem jest śmierć recenzja

" Zakończeniem jest śmierć" jest nietypową powieścią Agaty Christie, nietypową pod względem umieszczenia akcji , napisała ją pod wpływem zachęty swego przyjaciela Stephena Glanville'a który był archeologiem. I tak po lekcji historii jakiej jej udzielił ,kierując się zasadą że zbrodnia może się wydarzyć pod każdą szerokością i długością geograficzną, niezależnie od daty zdarzenia- autorka przenosi nas do starożytnego Egiptu .

Renisenb po śmierci swego męża wraca po latach wraz z córeczką do swego rodzinnego domu w Tebach, atmosfera w nim panująca urzeka młodą wdowę , bracia i ich żony, dzieci bawiące się radośnie - wszystko wydaje się niezmienione , jakby czas się w tym miejscu zatrzymał. Jednak szybko okazuje się że są to tylko pozory , skrywane długo urazy i ambicje wychodzą na jaw gdy głowa rodziny, wysoko postawiony kapłan Imphotep, przywozi do domu młodą i piękną konkubinę Nofret . Okazuje się ona osobą podstępną i bezwzględną w dążeniu do celu, którym jest skłócenie rodziny i zdobyciu władzy . W spokojnym do tej pory domu wybuchają nagle zażarte awantury prowokowane przez konkubinę a rodzeństwo przestaje sobie ufać. Jedynie łagodna Renisenb , trzyma się z dala od rodzinnych potyczek , znajdując ukojenie w rozmowach z zaufanym przyjacielem rodziny Horim który jako baczny obserwator szybko zdaje sobie sprawę z niebezpiecznej sytuacji w jakiej znalazła się rodzina. Nofret wdrażając w życie swój plan tak podporządkowuje sobie całkowicie zaślepionego pięknością konkubiny ,Imphotepa, że zwiedziony intrygą, pragnie on wydziedziczyć dla niej swoją rodzinę. Wybucha wielka kłótnia - po której Nofret ginie, spadając z wysokiej ścieżki prowadzącej do grobowca . Po jej śmierci wszyscy oddychają z ulgą , ufając iż życie w domu powróci do dawnego stanu.
Wkrótce okazuje się, jak bardzo się mylili - poszczególni członkowie rodziny giną jeden za drugim w bardzo tajemniczych okolicznościach. Winą za to zostaje obarczona Nofret, która jakoby powróciwszy z zaświatów w postaci ducha - mści się na rodzinie Imphotepa . Jednak nie wszyscy wierzą w ten przesąd. Gdy kapłani starają się przebłagać mściwego ducha konkubiny , babka Renisenb wraz z Horim prowadzą własne śledztwo, także Renisenb uważa że winowajcy należy szukać wśród żywych .


Akcja tej powieści kryminalnej rozgrywa się dwa tysiące lat przed narodzeniem Chrystusa, ale umiejscowienie akcji nie jest żadną przeszkodą w stworzeniu dobrego kryminału - co udowodniła Agata Christie. Autorka przyłożyła się do lekcji archeologi i stworzyła wiarygodny świat w którym żyją bohaterowie. Ich działania ,zostały zgrabnie wplecione w obyczaje i wierzenia starożytnego Egiptu, tak że nawet absurdalne posądzenie ducha o zbrodnie wydaje się całkiem logicznym i wiarygodnym wytłumaczeniem. Powieść Pani Agaty, jak zwykle dostarcza rozrywki na wysokim poziomie . Lubię ten styl autorki, mam wrażenie że bawi się ona z czytelnikiem w ciuciubabkę, stopniowo odkrywa prawdę ale po drodze podsuwa mylne tropy a jednocześnie w umiejętny sposób usuwa w cień wskazówki, które mogą naprowadzić na rozwiązanie zagadki. Prawdziwa "Królowa kryminału"