To, co utracone recenzja

Pewnie każdy z nas ma takie wątki w romansach, które nie do końca nam odpowiadają. "To, co utracone" od Kasi Muszyńskiej bazuje na motywie zakazanego związku przybranego rodzeństwa i tak się składa, że lubię takie historie, jeśli jest dobrze poprowadzone. A czy w tym przypadku tak jest?

Charlotte żyje pod dyktando swojej apodyktycznej matki. Porzuciła pracę, którą kochała na koszt takiej, w której poleciła ją opiekunka, spotyka się z mężczyzną, który został zaaprobowany przez nią. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie zwraca się do niej "Mamo", tylko mówi jej po imieniu. Lottie, tak samo jak jej trójka przybranego rodzeństwa została adoptowana przez parę, która nie mogła mieć własnych dzieci. O ile głowa rodziny, Timothy Harris, obdarzał dzieci ciepłymi uczuciami, tak jego żona miała swoją ulubienicę, Isabellę, wobec reszty była dużo bardziej zachowawcza. Wśród czwórki dzieci, najstarszy z nich, Julian, zawsze był najbardziej problematyczny, a w przeddzień uzyskania pełnoletności na wskutek pewnych wydarzeń w złości opuścił rodzinną posiadłość. Teraz, parę lat później spotykają się wszyscy na zjeździe rodzinnym. Niegdyś między Lottie a Julianem zrodziła się miłość, ale nie ta, która jest między rodzeństwem, tylko romantyczna. Czy teraz, parę lat później, gdy już mogą decydować o swoim losie zaryzykują? Czy Główna bohaterka jest gotowa zapomnieć o zdradzie, poznać przeszłość chłopca, którego kiedyś kochała? Czy odda ponownie serce mężczyźnie, którym teraz się stał?

W tej książce czułam vibe "Mojego Thorina" przez wzgląd na ukryte korytarze i starą rezydencję Harrisów, oraz ten z "Przyrodniego brata", wiadomo, przez wzgląd na przybrane rodzeństwo. Ale czy te skojarzenia mi przeszkadzały? W ogóle! "To, co utracone" to całkiem inna historia, dobrze rozegrana, momentami irytująca! Między czwórką rodzeństwa a matką nieustannie leciały iskry, a Lottie i Julian? Ta para jest jak dynamit. W obojgu stare uczucie nigdy nie przeminęło, ale niestety, nie byli już tymi samymi ludźmi, co parę lat temu. Całość oceniam bardzo pozytywnie, motyw zakazanego związku i przybranego rodzeństwa uwielbiam, został tutaj dobrze poprowadzony, nie czułam zażenowania. Jedyne do czego się przyczepię, to nie obraziłabym się za dodatkowy, troszkę dłuższy epilog jak potoczyły się losy bohaterów.

Czytajcie!