Niechciany następca recenzja

„Królestwo Mostu” miało być dylogią. Wielu czytelników liczyło jednak na to, że powstanie kontynuacja. I powstała. Nie jest to jednak ciąg dalszy losu bohaterów, z którymi rozstaliśmy się w drugim tomie, a powrót do wątku Kerisa i Zarrah, rozpoczętego w „Zdradzieckiej Królowej”. Akcja powieści rozpoczyna się, kiedy Maridrina przejmuje ithiciański most, czyli dzieje się równolegle do tej, którą znamy ze „Zdradzieckiej Królowej”.

Wieczna wojna między Maridriną i Valcottą trwa już od dawna i pochłonęła wiele ludzkich istnień. Generał valcottańskiej armii, siostrzenica i jednocześnie następczyni cesarzowej – Zarrah Anaphora zrobi wszystko, co będzie konieczne, aby zniszczyć wrogie siły Maridriny. Cały czas w jej głowie kotłuje się myśl, że to król Maridriny zamordował jej matkę. Dlatego nie spocznie, dopóki nie pośle do grobu przede wszystkim księcia, który dowodzi wrogimi siłami. Przypadkowe spotkanie Zarrah z anonimowym Maridrinem każe jej się zastanowić, czy przemoc jest rozwiązaniem, czy to akt sprawiedliwości czy jednak zbrodnia. Kiedy dowiaduje się, kim jest ów tajemniczy mężczyzna, którego spotyka nocą, musi zdecydować, czy pragnie dalszej wojny czy może pokoju. Które rozwiązanie wybierze? Czy to, co połączyło ją z młodzieńcem ma szansę przetrwać?

Cieszę się, że powstała ta część, naprawdę. Pióro Jensen i jej zdolność budowania rozległego, bogatego w szczegóły świata i kreowania nietuzinkowych bohaterów nieustannie wywołuje mój zachwyt. Nie jestem jednak pewna, czy tego się spodziewałam. Bo ten tom jest inny niż poprzednie. Fajnie, że bohaterem tej części stał się Keris, którego już wcześniej trochę mogliśmy poznać. Bo to postać wyjątkowa. Następca tronu, który nienawidzi swojego ojca i wyznawanych przez niego zasad. On nie chce walki, nie chce wojny. Pragnie pokoju, chce być wolny, rozwijać się. Zamiast walczyć, woli zagłębić się w lekturze. Keris Veliant to intelektualista, któremu wprawdzie nie brak siły fizycznej, jednak nie tą cechą swojej osoby emanuje w powieści, co sprawia, że jest zupełnie inny od większości kreowanych na wzór samca alfa bohaterów. Podoba mi się ta postać i fakt, że nie przyjmuje swojego dziedzictwa z entuzjazmem, chociaż obchodzi go los poddanych i nie podda się, dopóki nie wywalczy dla nich lepszego życia. Zarrah jest do niego podobna, chociaż zaślepia ją chęć zemsty. Jeśli o ideały i pragnienia chodzi, Keris i Zarrah mają ze sobą więcej wspólnego, niż byliby w stanie kiedykolwiek przyznać. Stoją jednak po dwóch stronach barykady jako śmiertelni wrogowie. Kiedy ta dwójka poznaje się przypadkowo w mieście podzielonym między wrogie nacje, nie ma pojęcia o tym, kim jest to drugie. Ale w końcu młodzi dowiadują się prawdy o sobie i wtedy zaczynają się kłopoty. Ich relacja rozwija się stopniowo, w naturalnym tempie. Zaczynają od rozmów i zauważają, że sporo ich łączy. Nie ma tu gwałtownych wybuchów namiętności, bez zamienienia choćby kilku zdań, nie ma uniesień bez wymiany poglądów. To nie jest nagły zryw serca, tylko dojrzała, rozciągnięta w czasie, napięta relacja. Relacja niesamowicie intensywna, trzeba dodać. Nie brakuje w książce gorących scen, wydaje mi się nawet, że jest bardziej odważnie niż w poprzednich tomach. Autorka nadal jednak nie przekracza granicy dobrego smaku, jeśli chodzi o erotykę i słownictwo, bo i ono ewoluowało w tę bardziej dosadną stronę.

Odnoszę jednak wrażenie, że fabuła bardziej skupia się na rozwijającym się romansie i komplikacjach z tym związanych, a mniej na akcji. Mimo to jest to nadal ta sama Jensen, której świat wciąga, oszałamia i nie chce wypuścić ze swoich szponów. Fantastyczna jest równowaga między opisami, dialogami i przemyśleniami bohaterów, dzięki czemu książka ani przez chwilę nie nuży i czyta się ją szybko, chociaż to dość obszerna lektura. Styl autorki jak zawsze zachwyca. Jest przystępny z jednej strony, z drugiej dokładny, staranny, elegancki i pełen wdzięku. Niezmiennie zachwyca mnie wyobraźnia autorki i fakt, z jaką łatwością przedstawia emocje swoich bohaterów. Jak pięknie opisuje łączące ich więzi, jak bardzo wypadają one autentycznie. „Niechciany następca” to kolejna powieść autorki pełna tajemnic, intryg, walk, pasji, trudnych wyborów i zwrotów akcji, która pokazuje, jak łatwo jest manipulować drugim człowiekiem i jakie to może mieć konsekwencje. Ta część to mieszanka nowych wydarzeń i tych, które znamy z poprzedniego tomu. Te, które znamy, zostały podane tu z zupełnie innej perspektywy, dzięki czemu nabierają pewnej świeżości. Zakończenie powieści jest piękne i totalnie niespodziewane. Stanowi też idealną bazę do kontynuacji, na którą oczywiście niecierpliwie czekam. Bardzo miłym dodatkiem jest powrót do Lary i Arena tuż po dramatycznych wydarzeniach ze „Zdradzieckiej Królowej”. Tym milszy, że w oryginale dodatek ten pojawia się jako oddzielna publikacja.

„Niechciany następca” to udana kontynuacja cyklu. Poprzednie części podobały mi się bardziej, mimo to szybko wciągnęłam się w wir nowych wydarzeń i nie żałuję, bo to naprawdę dobra lektura, oparta na świetnie zbudowanej politycznej intrydze i pełnym napięcia zakazanym romansie. Polecam!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.