Las znikających gwiazd recenzja

"Rok 1942. Uprowadzona jako dziecko, walczy o tożsamość na polsko - białoruskim pograniczu'

Ten króciutki opis wydawniczy sprawił, że po "Las znikających gwiazd" sięgnęłam bez chwili wahania. Co więcej nie bez znaczenia na moje nastawienie pozostawał fakt, że miałam już do czynienia z twórczością Kristin Harmel i chociaż "Księga utraconych imion" była moim zdaniem nieco zbyt hollywoodzka to jednak chwytała za serce i momentami wzruszała do łez.

“Las znikających gwiazd” to opowieść o młodej dziewczynie, która w dzieciństwie została uprowadzona z bogatej niemieckiej rodziny i wychowana w lesie przez tajemniczą staruszkę. Surowe i koczownicze wychowanie Yony pewnego dnia okazało się zbawienne dla grupy żydowskich uciekinierów, którzy stanęli przypadkiem na jej drodze i którym postawiła za wszelką cenę pomóc przetrwać w lesie.

Rzadko nie wpadają mi w oko powieści historyczne, jednak ta pozycja nieszczególnie mnie zachwyciła. Sam pomysł na treść jest nawet całkiem fajny i nie aż taki oklepany - bo przeważająca część akcji dzieje się w lesie, mamy tajemnicę, poszukiwanie tożsamości, a także zgrabnie wpleciony motyw zagłady Żydów oraz inne autentyczne wydarzenia historyczne. Niemniej mnie ta książka nie porwała. Przede wszystkim jak dla mnie fabuła jest dość monotonna i przez pierwsze prawie 200 stron (poza małymi epizodami) w zasadzie nic się nie dzieje, bo nasi bohaterowie siedzą w lesie, zdobywają żywność i co jakiś czas zmieniają miejsca obozowiska. Potem co prawda akcja ciut ożywa, ale nadal nie przekonała mnie ona na tyle abym od książki nie mogła się oderwać.

Polubiłam natomiast bardzo postać Yony, którą uważam za największy pozytyw powieści. Przeczytałam gdzieś wypowiedz, że została ona zbyt wyidealizowana - niczym super bohaterka. Mi to nie przeszkadzało, a wręcz nie dziwi mnie takie przedstawienie tej postaci bowiem przecież Yona spędziła całe życie w lesie, a zatem oczywistym jest, że zna go od podszewki i poradzi sobie z różnymi trudnościami.

Mimo mojej oceny - uważam, że to pozycja warta przeczytania - choćby ze względu na nieco specyficzną fabułę i oparcie jej na autentycznych wydarzeniach.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl