Zaginiony symbol recenzja

Najpierw słów pare o fabule:
Harvardzki specjalista od symboliki, Robert Langdon na prośbę swego przyjaciela i mentora, Petera Solomona, ma wygłosić wykład na Kapitolu. Kiedy dociera na miejsce, okazuje się, że ... na wieczór nie zaplanowano żadnego odczytu, a po chwili na środku rotundy odkryte zostaje makabryczne znalezisko, niepokojąco naznaczone pięcioma tajemniczymi symbolami. Jego przesłanie jest dla Langdona oczywiste – to zaproszenie do dawno zaginionego świata skrywającego ezoteryczną mądrość.
Kiedy okazuje się, że Peter Solomon, filantrop i prominentny członek loży masońskiej, został porwany, Langdon wie, że istnieje tylko jeden sposób, by ocalić przyjaciela: przyjąć tajemnicze zaproszenie i udać się tam, gdzie zaprowadzą go zaszyfrowane wskazówki.
A poprowadzą go podziemnymi korytarzami do tajemnych komnat i świątyń ukrytych pod jednym z najpotężniejszych miast świata. Skrywa ono prastare sekrety loży masońskiej i odkrycia, których wielu wolałoby nie ujawniać. Rozpoczyna się szalona wędrówka i wyścig z czasem, bo Langdon ma zaledwie kilka godzin na dotarcie do celu. W przeciwnym wypadku jego przyjaciel zginie.

źródło: soniadraga.pl


Tym razem Robert grasuje w Waszyngtonie ,oczywiście z piękną kobietą u boku .Przed chwilą naszło mnie porównanie Roberta Langdona do Jamesa Bonda - jeden i drugi są praktycznie niezniszczalni, mimo wielu "komplikacji " utworzony przez Browna i Fleminga i tak wiadomo ,że bohaterzy wyjdą z sytuacji bez szwanku . Kolejnym podobieństwem są oczywiście ładne towarzyszki ;D Nie uważam tej kwestii za wadę "Zaginionego symbolu",ale zaletą też nie jest.


Doszłam także do wniosku ,że autor przy czytaniu choćby drugiej z kolei jego powieści jest strasznie przewidywalny ,choć widać już ,że starał się swoją najnowszą historię napisać w innym stylu , jednak wyszło jak wyszło.Myślę ,że jeśli nie spotkaliście się z twórczością Browna , a szczególnie z trylogią o losach Langdona pozycja ta was zaintryguje , wciągnie i zaprowadzi do świata pełnego tajemnic .


Pisarz podobnie jak w poprzednich pozycjach zastosował wiele niespodziewanych zwrotów akcji ,co w jego wykonaniu bardzo mi się podoba. Nadal nie mogę wyjść z podziwu dla sposobu w jaki Brown przekazuje informacje związane np. z historią sztuki , czy symboliką .Mimo ,że nie lubię czytać takich "wywodów" w jego powieściach naprawdę mnie ciekawią i zawsze skrupulatnie je czytam .


Fabuła ciekawa i zawikłana jak najbardziej , bohaterowie barwni i tajemniczy , nawet okładka super , jednak mimo wszystko zabrakło mi tego "czegoś".

Książka w pełni przeciętna , jednak czy nad-przeciętna to bym się już zastanawiała . Mimo tego można ją zaliczyć do miłych i lekkich "umilaczy" jeszcze zimowych popołudni .