Spójrz mi w oczy recenzja

Są książki, które opowiedzianą w nich historią szokują i sprawiają, że im prędzej chce się poznać jej finał. Taką książką jest "Spójrz mi w oczy", autorstwa Lisy Scottoline, zachwalaną przez Norę Roberts oraz Jodi Picoult - pionierki w dziedzinie kobiecej, lekkiej a zarazem poruszającej literatury. Czy istnieją powody dla których nie warto zajrzeć do środka? Przekonajmy się.

Jest kolejny, zwykły, przypominający poprzednie dni, poranek, w którym Ellen odbiera swoją pocztę. Każdy z nas doświadcza tego codziennie. Stosy niepotrzebnych reklam i gazetek z ofertami pobliskich sklepów, informacje o wyprzedażach, zaproszenia na lokalne uroczystości. Przeważnie po pobieżnym przejrzeniu, od razu lądują w koszu. Niestety Ellen na jednej z ulotek dostrzega zdjęcie chłopca, łudząco podobnego do własnego, adaptowanego synka. Napis na kartce " Czy widziałeś to dziecko" daje jej do zrozumienia, że ma do czynienia z czymś przerażającym i niezrozumiałym.

Ellen postanawia na własną rękę zacząć śledztwo, z którego nie wyniknie nic dobrego. Z początku pewna siebie i zdeterminowania kobieta, z czasem uświadamia sobie, że jej i małemu grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. W grę zaczynają wchodzić regulacje prawne, które jak się z czasem okaże, nie są do końca jasne i zrozumiałe. Czy bohaterce uda się rozwikłać zagadkę i utrzymać chłopca przy sobie? Sięgnijcie po książkę, aby poznać prawdę.

Nie czytałam poprzednich książek autorki, lecz wiem jak wiele wzbudziła zachwytu. Według mnie to całkiem zgrabnie napisania powieść, długo trzymająca w napięciu i budująca je powoli, acz skutecznie. Jest to idealne czytadło na jesiennie popołudnia, jeśli mamy ochotę na chwile grozy i elementy dreszczowca. Uważam, że z książki mógłby powstać świetny film, które często puszczane są wieczorami w państwowej telewizji. Być może mało ambitne, ale wciągające i poruszające.