Podmiejski na koniec świata recenzja

Alicja to mistrzyni w radzeniu sobie z cudzymi problemami. Jednak mimo takiej umiejętności, kobieta nie potrafi postawić na swoim i zawalczyć o własne interesy. W pracy praktycznie tkwi na tym samym stanowisku od początku kariery, jej związek się w ogóle nie rozwija, a ona sama czuje się z tym wszystkim coraz gorzej, bo wie, że powinna porozmawiać i z szefem i swoim chłopakiem. Jednak kiedy pewnego dnia przychodzi do pracy, następuje przełomowa chwila. Szef składa jej propozycję nie do odrzucenia. Alicja musiałaby tylko wyjechać z Warszawy i zająć się drugą firmą swojego szefa. Z początku się waha... ale po pewnym przykrym dla niej wydarzeniu decyduje się na przyjęcie propozycji.




Myślę, że mogę powiedzieć, iż mam szczęście. Dlaczego? Ponieważ sama autorka zachęciła mnie do przeczytania tej książki swoim uśmiechem i obyciem (Pozdrawiam Panią!). Dlatego na targach sięgnęłam po tę książkę, poleciałam szybko do kasy i wróciłam po autograf... a potem wzięłam się za czytanie!

Gdy poznałam Alicję byłam do niej nieco sceptycznie nastawiona. Była to kobieta zadaniowa, którą wielu ludzi wykorzystywało na swój sposób i która nie potrafiła zawalczyć o swoje. Przykro się na nią patrzyło. Na szczęście kiedy przeprowadziła się ona do Grodziska, to powoli zaczęła "dorastać", co naprawdę mi się podobało. Zwłaszcza że ten cały wyjazd i to zadanie wyszło jej na dobre (w jaki sposób nie powiem ;) ). Ogólnie uważam, że Alicja jest naprawdę dobrze stworzoną postacią. Człowiek często może sam z nią utożsamić i nie raz pozazdrościć jej mózgu do interesów. Tak samo świetna była jej przyjaciółka. Naprawdę barwna postać. Szkoda tylko, że nie zostało jej poświęcone więcej miejsca w książce.



Niestety fabuła porwała mnie nieco mniej niż bohaterowie, aczkolwiek była bardzo przyjemna do zrelaksowania się po długim dniu przy herbacie i w sweterku. Jest ona mega prosta i do przewidzenia. Kiedy Alicja znalazła już się w tej drugiej firmie szefa, to już czułam pismo nosem i podejrzewałam, kto może tam mącić. Tak samo wątek romantyczny był do odgadnięcia, chociaż muszę przyznać, że przez chwilę się wahałam którego bohaterka finalnie wybierze.

,,Podmiejski. Na koniec świata" mogę podsumować oceną 7/10. Bo mimo iż książka jest naprawdę prosta, to porwała mnie, sprawiła że się wkurzałam kiedy bohaterka się wściekała, śmiałam się z niektórych żartów i naprawdę dobrze się bawiłam! Polecam serdecznie dla wszystkich, którzy tak jak ja lubią przeczytać od czasu do czasu życiowe książki.