Za przyjaźń! recenzja

Czy wierzycie w przyjaźń na całe życie? Czy macie wokół siebie osoby, które możecie nazwać przyjaciółmi? A może są wśród nich takie przyjaźnie, które zawiązały się dzieciństwie i trwają do dziś? Chociaż trzeba przyznać, iż rzadko się to zdarza. Zwykle gdzieś po drodze więzi się rozluźniają i uczucie to nie przechodzi próby czasu. Zdarza się, że po latach przypadkowo ponownie spotykamy te osoby. Tak też było w przypadku książkowych przyjaciółek.

"Zawsze razem. Na śmierć i życie... Tak przynajmniej sobie przyrzekały... Nie spodziewały się, że wcale nie potrzeba śmierci, by ludzkie losy się rozdzieliły."

Anna Sakowicz zastosowała motyw tajemnicy z przeszłości. Bohaterki wiele ukrywają o sobie, swoim życiu, jednak pewne okoliczności w końcu zmuszają je, by zmierzyły się z prawdą. Ale czy będą potrafiły wyjść ze swojej strefy komfortu?

"W powietrzu wciąż wisiało jakieś skrępowanie, mieszało się ze sztucznoscią wieczoru, a po pokoju wirowały drobinki kłamstw. (...) dawne przyjaciółki udawały, że ich nie dostrzegają."

Podobało mi się to, że historia nabierała tempa stopniowo. Rozbudzało to moją ciekawość na to, co tak naprawdę wydarzyło się 30 lat temu. Koniec końców zostałam zaskoczona rozwiązaniem mrocznej zagadki.

"W dorosłym życiu kontynuowały zabawę, ale chowały się już niekoniecznie przed rówieśnikami, czasami trzeba było skryć się przed koszmarami z przeszłości, przed odpowiedzialnością albo przed inną zmorą niepozwalającą zasnąć."

Mają szczególną uwagę zwrócił wątek uzależnionego od alkoholu Pietrka. Autorka uwrażliwia nas by nikogo pochopnie nie osądzać, by wyciągnąć do drugiej osoby pomocną dłoń, gdyż każdy zasługuje na drugą szansę.

Autorka dotyka tematów i problemów, które mogą dotyczyć każdego z nas. Zdrada, alkoholizm, przemoc w rodzinie, nieuleczalna choroba, żałoba, orientacja seksualna czy wyrzuty sumienia - to część z tego, co spotkacie na kartach książki.

Doskonale odnalazłam z bohaterkami wspólny język, gdyż jestem tylko nieco od nich młodsza. Pamiętam jakie kiedyś królowały gry i zabawy. Tak jak i one, tak i ja rownież bawiłam się w chowanego i krzyczałam "spalone gary, spalone gary!" Początkowo trudno było mi zrozumieć zachowanie bohaterek, jednak z czasem za sprawą ich przemiany oraz sekretów i wspólnej tajemnicy, które postanowiły wyjawić, wszystko wskoczyło na swoje miejsce.

To historia udowadniająca, że trudno ruszyć do przodu, zbudować coś trwałego, jeśli najpierw nie wyjaśni się spraw z przeszłości.

"Nie da się zbudować nowego życia, jeżeli nie pozamyka się starych spraw."

"Za przyjaźń!" to pełna życiowej prawdy powieść o prawdziwej przyjaźni, miłości, wsparciu, trudnym dzieciństwie, tajemnicy z przeszłości, drugiej szansie, a nade wszystko o kobiecej sile. Bo my, kobiety powinniśmy zawsze trzymać się razem! Jak te książkowe Zołzy!