Ostatni dzień recenzja

Uwielbiam mroczne historie. Z lubością daję się pochłonąć opowieściom, gdzie krwawa zbrodnia to dopiero początek, za którym kryją się ludzkie namiętności, emocje i głęboko chowane urazy.
Coraz trudniej jednak, w zalewie wydawniczych nowości natrafić na książkę, która zapewni czytelnikom rozrywką na wysokim poziomie. Czasami mam wrażenie, że wszystkie publikacje są do siebie bardzo podobne, a różnią się tylko nic nieznaczącymi szczegółami. Nie od dziś bowiem wiadomo, że najchętniej sięgamy po te książki, które już raz czytaliśmy (pozwolę sobie zacytować klasyka inżyniera Mamonia).

Po "Ostatni dzień" Luanne Rice sięgnęłam kierowana ciekawością było to bowiem moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Po skończonej lekturze trudno mi było jednoznacznie ocenić czy książka mi się podobało, czy nie. Na pewno jej plusem jest ciekawa intryga.
Morderstwo młodej kobiety w zaawansowanej ciąży to okrutna zbrodnia. Śmierć Beth pogrąża jej najbliższych w rozpaczy. a głównym podejrzanym staje się mąż zmarłej. Zdradzał on swoją żonę, wikłając się w romans, którego owocem jest nieślubny syn.
Jednak czy prawda okaże się tak banalna? Może za tym okrutnym czynem kryją się inne motywy a sprawcą okaże się ktoś inny. Prowadzone przez rzutkiego detektywa śledztwo, wspieranego przez siostrę zmarłej odrywa sekrety z pozoru idealnej rodziny gdzie kłamstwo i zdrada królują niepodzielnie.

To co moim zdaniem zawiodło to tempo akcji, która momentami wlecze się niemiłosiernie wprawiając czytelnika w senny nastrój. Mówiąc słowami cytowanego już klasyka: nuda, nic się nie dzieje. Gdyby odchudzić tę książkę o kilkadziesiąt stron od razu lepiej by się ją czytało. Od zawsze hołduję zasadzie, że mniej znaczy więcej. Za zbędnymi słowami zniknęły gdzieś emocje i napięcie, które obiecywał początek książki.
Dlatego pochwalę autorkę za pomysł na wciągającą fabułę i zaskakujący finał, ale wstrzymam się z entuzjastycznymi opiniami, bo moim zdaniem książka jest przegadana .
Niemniej uważam, iż warto po nią sięgnąć, szczególnie jak lubi się opasłe tomiska. (Litościwie przemilczę mikroskopijny druk, który wymęczył moje oczy).