Jeden taniec recenzja

Katie ma w życiu wszystko, co potrzebne jest do szczęścia - ma miłość życia, dobrze dogaduje się z mamą, spełnia swoje marzenia i rozwija swoje pasje. Lecz gdy pewnego dnia traci przyjaciółkę, jej życie staje się pasmem nieszczęść i wielu problemów.

W książce bardzo podobały mi się cytaty, główne myśli, które umiejscowione były przed każdym rozdziałem. Bardzo cieszy mnie to, że autorka pisze w książce o wielu problemach, które mogą dotknąć ludzi: społecznych, psychicznych, życiowych. Przemówił także do mnie motyw miłości, który był pokazany na początku - bezinteresownej. Wsparcie ukochanego. Ja uwielbiam też wszelkie motywy taneczne w książkach, więc cieszę się, że tego dotyczy to dzieło. I niestety... to by było na tyle plusów 😞
Muszę przyznać, że książka nie spodobała mi się. Miałam zupełnie inne oczekiwania co do niej, myślałam, że mnie wciągnie, że będę czytać z niecierpliwością, że będę czekać na to, co wydarzy się dalej - a ja po prostu miałam nadzieję, że jak najszybciej uda mi się ją skończyć czytać, bo to było dla mnie za dużo.
Przede wszystkim - język. Jest prosty, mogłabym nazwać w sumie go dziecinnym, bardzo mi on przeszkadzał. Krótkie zdania zaburzały mi tok czytania, a gdy czytałam dialogi, w większości czułam, że są kompletnie niepotrzebne. "Idziesz dziś do pracy?", "tak a co?", "Okej", "dobra" - kompletnie nie czuję sensu tego dialogu. Myślę, że możnaby to ująć lepiej.
Bardzo brakowało mi też wprowadzenia do całej historii - przeczytałam połowę i dalej nie wiedziałam o co do końca chodzi.
Wydaje mi się, że bohaterowie byli tacy nijacy, albo w sumie negatywni. Trenerka, która nastawia grupę taneczną przeciwko jednej osobie? Coś tu nie gra. Najlepsza przyjaciółka Katie, która obraża się nagle na śmierć i nie chce się pogodzić? Według mnie to jest mega nienaturalne. Takie niezgłębione.
Bardzo brakowało mi także opisu psychiki bohaterów - jak ona działa w przypadku wszystkich tych problemów, których doświadczyła główna bohaterka? Jak osoby w danych przypadkach mogą postąpić? Miałam tutaj wrażenie, że autorka nie pogłębiła swojej wiedzy na temat psychiki i ludzi, tylko że chciała jak najbardziej zszokować i chciała pokazać, JAK DUŻO dzieje się w życiu Katie. A tego było naprawdę za dużo i aż trudno uwierzyć, że to się mogło stać - może łatwiej byłoby uwierzyć, gdyby to było szczegółowo i dokładnie opisane.
A czymś, co boli moje serce, jest opis z tyłu książki - pełen mnóstwa spojlerów! Ja normalnie nie czytam opisów, ale moja siostra wzięła i przeczytała na głos - i bardzo tego żałuję. Byłam w trakcie czytania i wiedziałam, co po kolei się wydarzy. A przecież opis nie powinien być streszczeniem!
Mam jeden pomysł, czemu w przypadku problemów autorka opisała wszystko bardzo ogólnie - może chciała nas zachęcić, byśmy sami szukali odpowiedzi na nurtujące nas pytania albo chciała stworzyć uniwersalną historię. Niestety - nie kupuję tego.
Za egzemplarz bardzo dziękuję i trzymam kciuki za kolejne książki autorki.
Książkę otrzymałam z serwisu nakanapie.pl.