Zibi czyli Boniek recenzja

Napisałem parę dni, że na moim facebookowym fanpage Biegający Bibliotekarz, że "zmęczyłem" książkę Romana Kołtonia pt. Zibi czyli Boniek. Te "zmęczyłem" wcale nie oznaczało, że biografia jednego z naszych najlepszych piłkarzy wszech czasów był słaba. Wręcz przeciwnie czytało ją się jednym tchem. Co mnie zmęczyło? Jej objętość i waga (cha, cha, cha)!!! Bo ciężko czyta się taką cegłę w drodze do pracy w tramwaju, autobusie i pociągu.





Starszym kibicom futbolu w naszym kraju i na świecie Zbigniewa Bońka nie trzeba przestawiać. Znany przede wszystkim z występów w Widzewie Łódź, gdzie trafił z niedalekiego Zawiszy Bydgoszcz. Jego kariera potoczyła się błyskawicznie. Świetne występy w łódzkim klubie w lidze i europejskich pucharach, reprezentacji i upragniony transfer do Włoch do Juventusu Turyn. Następnie gra w Romie, gdzie mógł spotkać się w Rzymie z naszym papieżem Janem Pawłem II. Aż wreszcie w ostatnich latach dojście do funkcji prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej. Tak pokrótce można przestawić "rudzielca" urodzonego w Bydgoszczy 3 marca 1955 roku.

Sama biografia liczy 751 stron! Autor, Roman Kołtoń, dziennikarz i redaktor sportowy, spisał na tych stronach całe dotychczasowe życie związane nieustannie z futbolem klasowego piłkarza, słabego zdecydowanie trenera i chyba jednego z prężniej działających prezesów związku. To szczegółowy zapis każdego roku z życia piłkarza. W każdym rozdziale Kołtoń zamieszcza fragmenty cytatów z prasy sportowej, mi.in. z Przeglądu Sportowego czy Sportu, innych dziennikarzy, którzy mieli możliwość pisać o wybitnym piłkarzu. To wspomnienia ludzi, którzy stanęli na drodze Bońka. Wiele anegdot, ciekawych sytuacji, które kreują postać Zibiego, zadziornego, stawiającego zawsze na swoim, piłkarza.

To też cytat, który warto przypomnieć:

Kim będziesz kiedy dorośniesz? - zapytała Zbyszka nauczycielka w szkole podstawowej numer 50 w Bydgoszczy. "Piłkarzem". "Nie ma takiego zawodu!" "Jak dorosnę, to już będzie" - odparował niespeszony.

Ogólnie biografia jest bardzo interesująca. Tak jak wspomniałem, mogą być problemy z wygodnym czytaniem, ale to jeden z niewielu minusów. Kolejnymi niestety literówki, jest ich sporo... No i jeden "wielbłąd". Panie Redaktorze - na 300 stronie przytoczył Pan słowa trenera Andrzeja Strejlaua: - Pamiętam spotkanie reprezentacji Polski w 1974 roku w pałacyku w Jabłonnej... Powinien Pan wiedzieć, albo sprawdzić, bo jak się orientuję nie ma czegoś takiego jak pałacyk w Jabłonnej. Jeśli już to pałacyk w Jabłonnie. Proszę sobie sprawdzić w słowniku nazw miejscowości i mieszkańców Wydawnictwa Naukowego PWN. Zresztą Jabłonna, a dokładniej z Gminą Jabłonna jestem bardzo związany...