Zatoka o północy recenzja

Przeszłość rzadko kiedy jest zamkniętym etapem. To czego w niej doświadczyliśmy, ludzi których spotkaliśmy, decyzje które podjęliśmy lub nie, rzutują na nasze obecne życie. Zlepek minionych wydarzeń ciągnie się więc za nami niczym cień, czy tego chcemy czy nie. I właśnie o tym pośrednio jest książka Diane Chamberlain „Zatoka o północy”. W 1962 roku, w New Jersey, podczas wakacji, zostaje zamordowana siedemnastoletnia Izzy. To prawdziwy szok dla jej bliskich. Dwie młodsze siostry ofiary zupełnie inaczej odbiorą to wydarzenie. Starsza, Julie, już zawsze będzie obwiniać się o to co się stało co zrodzi wiele konfliktów z matką i swoją własną córką. Za to Lucy, najmłodsza z rodzeństwa będzie żyła ciesząc się każda chwilą, gdyż zrozumiała, jak życie bywa kruche. Mija czterdzieści lat a zadawniona zbrodnia nadal wywiera wpływ na poszczególnych członków rodziny. Na dodatek za sprawą pewnego listu wychodzi na jaw, że mordercą jest ktoś inny niż ten, którego wtedy skazano. Co dokładnie zaszło latem 1962roku? Nowe śledztwo odkrywa zaskakujące tropy... Świetna książka, którą czytałam z zapartym tchem. Nie obejdzie się bez silnych emocji, wzruszeń, refleksji i oczywiście zagadkowego klimatu. Jest to lektura o niełatwych wyborach, skomplikowanych zależnościach międzyludzkich, głęboko skrywanych tajemnicach oraz błędach, których konsekwencje bywają dramatyczne. To również historia o pogodzeniu się ze śmiercią bliskiej osoby, poczuciu winy i przebaczeniu. Polecam serdecznie wszystkim miłośnikom twórczości Chamberlain a zwłaszcza czytelnikom ceniącym życiowe, wzruszające opowieści. Pozdrawiam!!

Moja ocena: 5,5/6