Zwyczajne wakacje z rodziną Jansonnów recenzja

Szwedzka literatura dziecięca jest specyficzna i nie każdemu przypadnie do gustu. Niezrażona tą opinią sięgnęłam po „Zwyczajne wakacje z rodziną Janssonów” Martina Widmarka i Pettera Liedbecka i poziom absurdu opisanych tam przygód przerósł mnie zupełnie. Twórczość Martina Widmarka uwielbiam, lecz w tym przypadku jestem zawiedziona.

W tej książce wszystko jest na opak. To dzieciaki starają się wyciągnąć rodziców na wakacje rowerowe, zachęcają do ruchu, odklejenia się od telewizora, spędzenia czasu inaczej niż zawsze. I do grzecznego zachowania. Bo w rodzinie Janssonów to rodzice popychają się wzajemnie, kopią pod stołem, rywalizują o wszystko, bawią jedzeniem i zabierają do plecaków zupełnie niepotrzebne rzeczy.

W końcu jednak wyruszają w drogę, zabierając swojego szalonego dziadka Generała. Na kempingu oczywiście nie obywa się bez kłopotów, bo nie jest dobrze zaczynać wakacje od zdenerwowania recepcjonistki. I nic nie jest normalne – ani rozkładanie namiotu, ani pieczenie kiełbasek, ani też wypoczynek nad jeziorem. Zwłaszcza, że dziadek, któremu ciągle się wydaje, że trwa wojna, wypłynął na jego środek i zniknął na całą dobę.

Książka ma swoje dobre momenty, jednak generalnie jest tak przesycona absurdem i nieprawdopodobieństwem, że zastanawiam się, czy dzieci, do których jest skierowana, są w stanie je uchwycić i zrozumieć. W mojej opinii, poczucie humoru, jakie tutaj pokazano, nie każdemu przypadnie do gustu. Podejrzewam, że gra w bingo przy udziale krów i ich placków rozbawi niejednego, ale całkowita przemiana dziadka Generała pod wpływem miłości do recepcjonistki będzie śmieszniejsza dla dorosłych. Z drugiej strony pokazuje, że nawet w całkowicie pozbawionych zdobyczy cywilizacyjnych okolicznościach można się dobrze bawić, urządzać zawody mrówek, świętować.

Ilustracje za to są rewelacyjne i śmieszne. Stworzył je Pelle Forshed, pokazał w nich komizm sytuacji przedstawionych w treści w sposób perfekcyjny.

Nie miałam okazji testować jeszcze tej książki na dzieciach, jeśli się jednak spodoba, obiecuję o tym napisać.