Wywiad z wampirem recenzja

Anne Rice jest popularną pisarką, więc gdy zdarzyła się okazja by przeczytać jej książkę nie wahałam się. Pani Rice pisze ciężko. Powieść nie należy do najlżejszych. Czytało się wolno i nie raz musiałam wracać linijkę wyżej przeczytać ją jeszcze raz. Nie jest to wina fabuły, tylko stylu powieści. Bardzo oryginalna jest forma książki- jak sam tytuł wskazuje jest to wywiad. Nie miałam jeszcze do czynienia z taką książką. Sama fabuła jest oryginalna. Choć wampiryzm jest już przereklamowany.

Podczas czytania nie miałam o niej zdania. Zapewne zastanawiacie się jak to możliwe. U mnie- owszem. Po prostu, dopóki nie zamknęłam książki i nie "przespałam" się z nią, nie potrafiłabym sklecić jednego z dania o niej. Spotykam się z czymś takim pierwszy raz. Nie wiem czym jest to spowodowane. Nawet teraz nie wiem czy postawiał dobrą ocenę. Cały czas się wahałam.

Co do bohaterów, byli bardzo dziwni. Inni, ale dziwni. Różnili się od siebie diametralnie. Louis chyba najbardziej przypadł mi do gustu. Był jak na wampira- łagodny. Jego zachowania były dziwne. Czasami zabijał bez opamiętania, a czasami rozpaczał nad swoim losem. Nie było to złe. Pokazywało jego charakter.
Lestat był okropny. Nie lubiłam go, za jego zachowanie, za to jaki był i za to co nim kierowało. Był typowym wampirem- okrutny i bezlitosny.
Claudia była bardzo podobna do Lestata w stosunku do zabijania, choć duszą była podobna do Louisa. Czasami zapominałam iż jest dzieckiem, choć była nim tylko w formie fizycznej. To jak mówiła i jak się zachowywała świadczyło o tym iż nie jest już dzieckiem.

Książka nie jest najlepsza ani najgorsza. Po prostu jest trudna. Nie jest łatwo ją czytać i tak samo trudno było mi napisać o niej recenzje. Nie wiem czy to co stworzyłam jest spójnym i logicznym tekstem. Mam nadzieję, że tak. Nie wiem komu ją polecić i czy w ogóle.