Wyspa zaginionych dziewcząt recenzja

"Wyspa zaginionych dziewcząt" to powieść, która rozgrywa się na tajemniczej wyspie La Kastellana, gdzie kryją się mroczne sekrety. Opowieść przenosi nas do roku 1985, gdzie poznajemy dwunastoletnią Mercedes i jej siostrę, dla których wyspa jest domem. Jednak spokój zostaje zakłócony, gdy na wyspę przybywa multimilioner Matthew Meade i jego córka Tatiana. Zdarzenia, które następują po ich przyjeździe, zmieniają życie mieszkańców wyspy na zawsze.

Niestety, "Wyspa zaginionych dziewcząt" nie spełniła moich oczekiwań. Jednym z głównych mankamentów jest wymyślenie całej fikcyjnej wyspy z własnym językiem, historią i zwyczajami. To podejście sprawia, że historię czyta się jak science-fiction, a dramaty bohaterów nie wydają się autentyczne. Średniowieczna atmosfera związana z tajemniczym diukiem oraz okrutnymi obrzędami niezamężnych kobiet miesza się z historią zdegenerowanych milionerów, co sprawia, że całość staje się niewiarygodne.

Przez większą część powieści bohaterowie snują się bezczynnie, a ich działania nie przynoszą rezultatów. Intryga jest naciągana, a niektóre z wydarzeń i motywów działania bohaterów wydają się nielogiczne. Główna bohaterka, Mercedes, jest dziwnie związana z umową, której nie podpisała, ani nie widziała, co wydaje się nieprawdopodobne. Co więcej, w powieści pojawiają się wątki seksualne, które nie zostały odpowiednio rozwinięte i wyjaśnione, co wywołuje dezorientację.

Kolejnym problemem jest portretowanie bogatych, ale zdegenerowanych milionerów, którzy wykorzystują nieletnie prostytutki i popełniają przestępstwa. Te wątki nie tylko są szokujące, ale także wydają się przesadzone, co osłabia wiarygodność powieści.

Bohaterowie są płasko nakreśleni i mało interesujący, przez co trudno się z nimi utożsamić czy odczuć zaangażowanie w ich historie. Ich działania i motywacje nie zawsze są logiczne, a akcja nie prowadzi do wystarczająco przemyślnych i sensownych rezultatów. Zawarta w powieści zagadka dotycząca pancernego pokoju jest absurdalna i nieprzekonująca, co tylko pogłębia rozczarowanie.

Autorce brakuje też zdolności zaskoczenia, a zakończenie wydaje się przewidywalne. Szybko straciłam zainteresowanie, a historia stała się męcząca i trudna do przebrnięcia.

Podsumowując, "Wyspa zaginionych dziewcząt" Alex Marwood to powieść, która nie spełniła moich oczekiwań. Nieudane połączenie mrocznych tajemnic z nierealnymi elementami sprawia, że czytanie staje się trudne i marnuje czas. Przewidywalne zakończenie oraz naciągane wątki powodują, że lepiej szukać innych, bardziej satysfakcjonujących lektur.