Wyspa zaginionych dziewcząt recenzja

Kolejny dobry thriller spod pióra pani Marwood. Choć z początku akcja nieco mi się dłużyła, to ostatecznie dałam się wciągnąć i porwać. Swój nowy czytelniczy rok rozpoczęłam udaną lekturą 😊.

Główną bohaterką "Wyspy..." jest dobiegająca czterdziestki Mercedes. Kobieta była wychowywana w konserwatywnej rodzinie, nauczona posłuszeństwa i pokory. Mercedes nigdy nie wyjechała poza wyspę. Zmaga się z utratą starszej siostry. Wraz z matką prowadzi miejscową restaurację. Drugą bohaterką, która wysuwa się na pierwszy plan powieści jest Robin Hanson, kobieta poszukująca od roku swojej zaginionej córki. Jej własne prywatne śledztwo ściąga ją na wyspę Kastellanę. Czy Robin odnajdzie córkę? Co się dzieje z zaginionymi dziewczętami? Kim tak naprawdę jest Tatiana i jej ojciec? Co się dzieje na spokojnej, zapomnianej przez Boga wyspie? Czy nasze główne bohaterki odnajdą wreszcie spokój i ukojenie? Czy ich sprawy w końcu się rozwiążą?

"Wyspa zaginionych dziewcząt" to wielowątkowy, wciągający thriller. Akcję powieści śledzimy z kilku perspektyw, a dodatkowo toczy się ona dwutorowo - obserwujemy wydarzenia mające miejsce obecnie i jednocześnie poznajemy wczesne dzieciństwo Mercedes. W książce mamy wątek Mercedes i Tatiany, który ciągnie się już od dzieciństwa. Mercedes jest zależna od koleżanki, gotowa na jej najmniejsze skinienie. Dlaczego? Co takiego się wydarzyło, że Mercedes musi być "na usługach" Tatiany? Kolejnym wątkiem jest historia poszukującej córki Robin. Dlaczego nastoletnia Gemma uciekła z domu? Co przywiodło ją na wyspę? Czy znalazła się na niej z własnej woli? A może wpadła w niewłaściwe towarzystwo? Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze historia starszej siostry Mercedes, Donatelli. Co było przyczyną jej zaginięcia? Co się z nią stało? Czy te trzy różne wątki mają ze sobą choć jedną wspólną nić? Co je łączy? Tego dowiecie się z lektury książki 😉

Narracja w trzeciej osobie z różnych perspektyw, m.in. Mercedes oraz Robin.

Podsumowując: bardzo dobry thriller. Wciągający i uzależniający. Choć z początku nie mogłam się wciągnąć, to czym dalej, tym było lepiej - jak już się wciągnęłam tak przepadłam. Książki nie da się ot tak porzucić, trzeba doczytać ją do końca. Za każdym razem jak kończyłam dany rozdział mówiłam sobie, że następny będzie ostatnim i ani razu nie udało mi się z tego założenia wywiązać - zwyczajnie musiałam czytać dalej. Akcja powieści szybko wciąga i myślę, że książka spokojnie zadowoli fanów twórczości pani Marwood. Ja osobiście mogę polecić ten thriller nie tylko fanom autorki. Bardzo dobra lektura.