Wymazać siebie recenzja

"Wymazać siebie" to pamiętnik Garrarda Conleya, który w wieku 19 lat został wysłany przez rodziców na "terapię eksgejowską".
Czytałam tę książkę ładnych parę dni, ponieważ musiałam sobie co jakiś czas robić przerwy. Zarówno po to, żeby przeanalizować jeszcze raz to, co przeczytałam, jak i żeby pozbierać myśli i emocje, których w trakcie czytania rodzi się mnóstwo.

Autor opowiada o swoim życiu w rodzinie baptystów misyjnych, pod jednym dachem z ojcem kaznodzieją i fundamentalistą oraz matką oddaną mężowi i wspierającą go w jego przekonaniach. To, w zestawieniu z faktem, że jedyny syn jest gejem, może doprowadzić do rodzinnej tragedii.

Zrozpaczeni rodzice szukali ratunku na "przypadłość" syna w organizacji Love in Action, która miała wyleczyć go z homoseksualizmu.
W rzeczywistości to, co wyniósł po kilku tygodniach terapii, to cała masa zaburzeń, rozbite poczucie własnej wartości, zachwianie wiary w Boga i myśli samobójcze.

Garrard Conley miał szczęście, że z pomocą bliskich w porę wyrwał się ze szponów tej okropnej organizacji. Choć do dziś zmaga się z piętnem, jakie pozostawiła na nim LIA, może żyć w miarę spokojnie i zgodnie ze sobą.

Ilu jest jednak ludzi, którzy zostali poddani długotrwałej terapii, którzy zgasili w sobie własne ja, żeby dopasować się do norm narzuconych przez religię czy społeczeństwo. Ilu z nich nie otrzymało w porę wsparcia i żyje w kłamstwie albo w poczuciu beznadziei i bezradności zdecydowało się na ostateczny krok, jakim jest samobójstwo.
Pamiętnik Garrarda Conleya to bardzo ważne świadectwo. Potraktować go należy jako ostrzeżenie. Dziś w Polsce nurty nietolerancji są wyjątkowo silne. Źródła takie, jak "Wymazać siebie" mogą dać do myślenia i być może powstrzymać nagonkę na to, co inne. Może poznając wewnętrzne dylematy tego młodego mężczyzny, a także realia, w jakich odbywają się "terapie" takie jak ta w Love in Action, chociaż kilka osób otworzy oczy i zrozumie, że homoseksualizm nie jest chorobą. Że to, co inne, może być równie dobre i prawdziwe jak nasze przekonania. Dajmy sobie nawzajem spokój, przestańmy zaglądać sobie do sypialni, portfeli, talerzy. Tylko bowiem tolerancja da nam szansę na spokojne, zgodne życie w społeczeństwie.