Jedno po drugim recenzja

Jedno po drugim to moje czwarte spotkanie z twórczością Ruth Ware. Książki tej autorki, które dotychczas przeczytałam, były lekkimi thrillerami, niewymagającymi większego zaangażowania ze strony czytelnika. Czy z jej najnowszą powieścią będzie podobnie?

Luksusowy domek w górach wydaje się rajem na ziemi. Do czasu, gdy lawina nie zmieni go w piekło. Pobyt w luksusowym, rustykalnym domku narciarskim we francuskich Alpach wydaje się przyjemnością. Chyba że bierzesz właśnie udział w wyjeździe służbowym, a każdy z ośmiu współpracowników ma coś do zyskania, coś do stracenia i coś do ukrycia. Kiedy współzałożyciel modnego londyńskiego startupu technologicznego organizuje wyjazd dla zespołu w góry, wszystko wydaje się dobrze zaplanowane. Schody zaczynają się, kiedy na stole pojawia się pewna oferta. Stawka jest wysoka – w grę wchodzą miliardy. Zdania w zespole są podzielone, a napięcie sięga zenitu. Burza szalejąca wewnątrz chaty nie może się jednak równać z tą na zewnątrz. Niszczycielska lawina odcina domek od świata zewnętrznego. Co gorsza, jedna z osób nie zdążyła wrócić ze zbocza, gdy uderzyła lawina…

Największym plusem tej historii jest jej klimat. Akcja rozgrywa się we francuskich Aplach, w domku, który zostaje odcięty od świata przez lawinę. Wkrótce goście tego luksusowego domu zaczynają ginąć. Rośnie panika, a brak prądu i kontaktu z innymi sprawia, że atmosfera z każdą kolejną stroną staje się coraz bardziej niepokojąca. Zamknięcie kilku osób i odcięcie ich od świata to pomysł, który przez wielu autorów został już przewałkowany na różne sposoby. Ware plusuje tutaj za stworzenie klimatu grozy. Jednak całość jest dosyć przewidywalna i można szybko domyśleć, kto jest tym złym. Autorka ukazuje w swojej opowieści, jak łatwo można manipulować drugim człowiekiem. Jedno po drugim to thriller pełen tajemnic, ale z niezbyt skomplikowaną fabułą. Książka utrzymana jest na podobnym poziomie co Pod kluczem czy też Śmierć Pani Westaway.

Mam problem z książkami Ruth Ware. Są one dla mnie za przewidywalne i zawsze czuję niedosyt oraz nudzę się podczas lektury. Są one niby w porządku, ale bez większych zaskoczeń. Szybko się je czyta i równie szybko o nich zapomina. Chyba robię się trochę za wybredna, jeśli chodzi o thrillery i za dużo od nich wymagam. Zakończenie nie zaskoczyło mnie (można bardzo szybko się go domyśleć). Jedno po drugim to lekki, niewymagający większego zaangażowania thriller. Czaruje swoim klimatem, ale brak mu oryginalności.