Wada recenzja

"Istnieje coś takiego, jak ścieżki losu. To od nas zależy, którą podążymy. Oczywiście kiedy wybieramy konkretną drogę, wydaje się nam, że nie mogliśmy postąpić inaczej. Otóż nie. Zawsze jest inne wyjście. Ludzie idą przez życie na własnych nogach, często się o nie potykając. Każda sytuacją czegoś uczymy. Każdy człowiek, którego spotykamy na swojej drodze, ma nam coś do przekazania. Nie jest istotne, czy widujemy go kilka razy dziennie, czy zobaczymy tylko raz a potem już wcale. Każdy, kogo spotykamy, jest nam potrzebny. I my jesteśmy potrzebni jemu."

Pech to nieodłączny element życia Julii. Mimo wielu nieciekawych sytuacji, nauczyła się już z tym żyć. Kiedy idzie na rozmowę kwalifikacyjną na stanowisko asystentki, również nic nie idzie gładko. Dodatkowo jej szef wydaje się być gburem do potęgi. Po powrocie do domu, zrywa z dotychczasowym partnerem. W sumie nawet nie najgorszy dzień. No jakby nie liczyć tego, że najpierw wysłała do niedoszłego szefa obraźliwego maila, a później swoje nagie zdjęcie...

I tak zaczyna się ich wspólna historia. Dokąd ich ta znajomość zaprowadzi?

✨✨✨

Julia to taki promyczek. Nie do wiary, że ma w sobie takie pokłady empatii i radości, biorąc po uwagę to, ile przykrości spotkało ją w życiu. Autorka pięknie wtrąciła w jej historię toksyczną relację z matką. Autorka słynie z tego, że przeplata poważne tematy z humorystycznymi akcentami. Tym razem jednak było grubo.

Chce powiedzieć, że w tej książce dzieje się tak wiele różnych rzeczy, że nawet nie wiem kiedy ją przeczytałam. Gdyby nie obowiązki domowe to pewnie bym się nie oderwała od lektury.

Dodatkowo relacja pomiędzy Markiem (szefem), a Julią... Coś niesamowitego. Przeznaczenie, mówię wam. To prawdziwe przeznaczenie. Obydwoje mieli pewne przypadłości, które uważali za wady i mieli duże nieprzyjemności z tego tytułu. Doskonale się rozumieli. Myślę nawet, że potrzebowali siebie nawzajem.

Los ich sobie zesłał. Ich relacja jest niezwykle dojrzała. Dodam też, że Marek ma 40 lat, więc też już inaczej patrzy na życie. Jednak to, na co się ostatecznie zdobył... Kto czytał, ten zrozumie co mam na myśli. Popłakałam się czytając tę część książki. Książka zawiera wiele tych śmiesznych momentów, ale jak już pojawi się jakiś smutny to rozdziera serce. Iza Maciejewska pokazała, że jest w mega dobrej formie. Mam nadzieję, że niebawem poznamy kolejną historię spod jej pióra. Polecam serdecznie ❤️