Kołysanka z Auschwitz recenzja

"Ludzkie istoty są ulotnymi tchnieniami pośród huraganu otaczających nas okoliczności". Cytat oczywiście pochodzi z "Kołysanki z Auschwitz" Mario Escobara. Z książki, która według mnie powinna być wpisana do kanonu lektur szkolnych. Wydaje mi się, że poziom technikum był by w sam raz. 

Jestem pewna, że niewielu młodych ludzi zna historię Helene Hannemann. Niemki, która dobrowolnie poszła do obozu koncentracyjnego aby być razem z mężem i piątką dzieci. Książka jest oczywiście na faktach i pomimo kilku zmian na potrzeby zasiania w nas ziarenka nadziei bardzo dokładnie odwzorowuje obozową rzeczywistość. 
Rok 1943 był dla wielu ludzi początkiem strasznego końca. Końca pełnego bólu, bólu zadawanego przez drugiego człowieka. Nie było mowy o współczuciu z rąk oprawców. Nikt nie mógł skryć się przed kostuchą,nawet bezbronne dzieci rodowitej Niemki. 
Wyobraźcie sobie, że wstajecie rano i szykujecie dzieci do szkoly, ot szara, zwykła rzeczywistość i nagle do waszego życia z butami wchodzą żołnierze SS. I co dalej? Co zrobicie i co zrobiła Helene, że mówi się o niej "heroiczna kobieta"? Sprawdźcie sami. Historia jest wzruszająca, opowiada o wytrzymałości, nadziei i siłę. A na koniec jedno z najbardziej urzekających zdań. "Wtedy zrozumiałam, że być matką to coś znacznie więcej, niż wychować dzieci, to naginać duszę, aż własne ja nazawsze  połączy się z ich pięknymi, niewinnymi twarzami."