Umieraj dla mnie recenzja

FILADELFIA
Wykrywaczem metalu zostaje odnalezione ciało młodej dziewczyny. Okazuje się, że ofiar jest więcej, zaś wykopane puste miejsca na cmentarzysku wskazują, iż zabójca na tym nie poprzestanie. Ofiary były torturowane za pomocą średniowiecznych narzędzi tortur. Policja podąża tym tropem, angażując w tę sprawę młodą archeolog.

DUTTON
Śledczy Daniel Vartanian po latach przybywa do rodzinnego domu, kiedy okazuje się, że zaginęli jego rodzice. Ślady wskazują na to, że ciężko chora kobieta i emerytowany sędzia postanowili wybrać się na wspólne wakacje. Daniel nie wierzy jednak w tę wersję wydarzeń. Wszystkie tropy prowadzą do Filadelfii i tajemniczego szantażysty. Niespodziewanie wyjdzie na światło dzienne rodzinna afera, o której tak usilnie Daniel próbował zapomnieć.

NOWY JORK
Firma „oRo” wchodzi na wyższy szczebel w dziedzinie gier komputerowych. Odkąd zatrudniono nowego pracownika odpowiedzialnego za grafikę komputerową - Frasiera Lewis - wszyscy głośno mówią o ich nowych projektach. Pełne przemocy sceny jeszcze bardziej przyciągają graczy. Skąd Lewis bierze inspirację? I kiedy wydawałoby się, że wszystko idzie jak po maśle, jeden człowiek rozpoznaje w grze twarz swojego zaginionego syna.

Jest mi ciężko ocenić tę książkę. Mnóstwo przemocy, dawne metody tortur, „specyficzny” seryjny zabójca – wydawałoby się, że książka w sam raz dla mnie idealna! Nic bardziej mylnego. Pomijam fakt, że łatwo było odgadnąć mordercę (myślę, że dziecko by się nie złapało na pułapki zastawione przez pisarkę), jednak prawdziwą męczarnią dla mnie był romans wyliniałych, zidiociałych bohaterów.
Oczywiście obydwoje muszą być piękni, a jakże inaczej! Ckliwe gadki, „migdalenie się” w większej połowie, i ich wątek, który spychał na boczny tor, to co powinno zainteresować czytelnika powieści kryminalnych. Nie polubiłam ani mięczaka Vita, ani jego laluni. I nie mam pojęcia, dlaczego Karen Rose jest na tyle uparta, by wciskać tę chałturę swoim czytelnikom.
I pomimo akcji, szybkiego tempa i dynamicznego zakończenia (w drugiej połowie historii), z wielkim bólem przyznaję, że jako całość książka prezentuje się gorzej, niż przeciętnie.