Wszyscy jesteśmy mordercami recenzja

Nigdy tak naprawdę nie możemy być pewni tego co drzemie w drugim człowieku. Okoliczności życia mogą każdego popchnąć do okrutnych czynów. Zrodzony ból, strach, nienawiść niszczą ludzkie umysły, wypaczają je i powodują powstanie nienaturalnych, mrocznych potrzeb. Wynikają z życiowego zapętlenia, zagubienia, gwałtownych spiętrzeń emocji. Różne sytuacje mogą je wygenerować. Każdy człowiek pod wpływem tych silnych doznać może zabić. Nikt nie rodzi się zbrodniarzem, ale bez wątpienia może się nim stać. Od morderstwa dzieli nas czasami tylko jeden epizod. Krzywda potrafi zrodzić potężną nienawiść. Prowadzi do zemsty, a ta i tak nigdy nie przyniesie ulgi.
"To jedynie wściekłość na moment zabija gnębiące nas przerażenie i rozpacz".
Stajemy przed wyborami. Dylematy, które jak wiertło świdrują w czaszce, nie dając chwili wytchnienia. Moralność jest wątpliwa dopóki motyw nie stanie się rzeczywisty. Pragnąc zagłuszyć własne sumienie, usiłujemy się oszukiwać. W pewnym momencie prawda wali się nam na głowę i padamy pod jej ciężarem.

Wykładowca akademicki, profesor etyki, Klaus Martin, wiedzie spokojne, szczęśliwe życie. Jeden wieczór, jedna chwila, młodzieńczy wybryk pociąga za sobą falę drastycznych zdarzeń i zmienia życie mężczyzny w koszmar. Chęci odwetu nie da się powstrzymać. Wzbierające się trudne emocje muszą znaleźć wyzwolenie.

Mistrzowski thriller, który odkrywa skrawki człowieczej duszy, ukazując piętrzące się emocje pod naporem bolesnych doświadczeń. Uciekając od rzeczywistości można zatracić się w szaleństwie.
Autor wplata w fabułę rozważania nad życiem i śmiercią, moralnością, wyborami, nadając powieści głębi i wzbudzając refleksje. Z historii pełnej bólu wyłania się filozoficzna układanka.

Misternie utkana sieć intryg. Ciężko wyplątać się z tego natłoku zdarzeń. Osacza skraj bezradności i obezwładniająca codzienność. Złe przeczucie tkwi gdzieś głęboko w trzewiach i nie opuszcza ani na chwilę.

Biały pluszowy miś spogląda czarnymi oczami. Znają się prawie dwadzieścia lat. Fragment historii. Chce zapomnieć, ale wydrążone korytarze cierpienia nie pozwalają. Wspomnienia mimowolnie powracają i wyświetlają obrazy jak w kalejdoskopie.

Historia człowieka, którego dopadło życiowe zapętlenie. Opętany szaleństwem zemsty, pełen determinacji kroczy z niepojętym bólem duszy i utraty tego co najcenniejsze. Los wystawia go na najcięższe prośby. Budzi się gniew "jeśli zerwę z iluzją świata, w którym jestem panem życia i śmierci znowu trafię do przerażającej rzeczywistości".
.
Emocje buzują prowadząc na skraj przepaści. W wąwozie ludzkich spraw wybrzmiewa obłęd. Rozpoczyna się przewrotna gra. Wszystkie dotychczasowe sprawy wydają się mało istotne. Perspektywy i priorytety zmieniają się w ułamku sekundy. Realizacja planu zamyka w kokonie samotności. Irytacja na system, zależności i układy polityczne.
Max Czornyj porusza ważne tematy społeczne.

Powieść naszpikowana emocjami, które niszczą wewnętrzny świat. Nie wszystko jest takim, jakim się wydaje, nie wszystko w życiu jest oczywiste i zrozumiałe. Jedno jest pewne. Życie jest okrutne i rodzi mnóstwo zła i niepewności.
Polecam bardzo. Czytajcie!