Dziewczęta z Auschwitz recenzja

Literatura obozowa to coś po co najchętniej ostatnimi czasy sięgam. Książek o tej tematyce na rynku wydawniczym jest teraz bardzo duży wybór, więc nie łatwo znaleźć też coś takiego co całkowicie odda klimat tamtych czasów i opowie nam prawdziwą historię, nie ubarwioną. Po książkę Pani Sylwii sięgnęłam z ciekawości , co nowego mogę się z niej dowiedzieć czego jeszcze o obozach nie wiem ... Historie, które tu poznałam poruszyły mnie dogłębnie.

Przejmujące wspomnienia dwunastu kobiet, które przeżyły piekło niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Książka jest efektem rozmów autorki z każdą z bohaterek.
Leokadia Rowińska do obozu trafiła w trzecim miesiącu ciąży. Wspomina, jak okrutnie traktowane były kobiety oczekujące potomstwa. Ireneusz, bo takie imię nadała swojemu synkowi, stał się najmłodszą ofiarą Marszu Śmierci. Pochowała go w pudełku po makaronie.
Zofia Wareluk urodziła się w Auschwitz. Swoją smutną historię opowiada na podstawie wspomnień matki. Poród Zosi odbierała Stanisława Leszczyńska.
Urszula Koperska do obozu trafiła jako 8-letnie dziecko. Opowiada o głodzie, tęsknocie i strachu. Jej wspomnienia to historia każdego dziecka w Auschwitz. W baraku, w którym się znajdowała, więzień artysta, rysował dzieciom na ścianie obrazki, które przetrwały do dziś.
Wiesława Gołąbek w obozie przebywała prawie trzy lata. W tym samym baraku co ona znalazła się Seweryna Szmaglewska. Pisarka wspomina 16-letnią Wiesię w swojej książce Dymy nad Birkenau.
Walentyna Nikodem była w Auschwitz świadkiem wielu bestialskich poczynań esesmanek. To ona pod koniec wojny spotkała jedną z najokrutniejszych morderczyń i doprowadziła do jej egzekucji.

To tylko niektóre z historii, ale każda z nich zasługuje na pamięć.

Ta książka porusza straszne tematy, ale takie o których powinno się mówić i nigdy nie zapomnieć. Wstrząsa czytelnikiem oraz uświadamia nam jak mało doceniamy swoje życie.
Historie, które tu poznajemy są naprawdę trudne. Te kobiety przeżyły prawdziwe piekło, a mimo to nie poddały się, walczyły o swoje życie i siebie. Każda z dwunastu bohaterek opowiada historię ze swojego punktu widzenia, co sprawia że czytelnik ma przedstawione różne sytuacje, rożne perspektywy.

Nie powiem Wam, że to książka którą się lekko czytało czy przyjemnie - bo żadna z tych książek o tematyce obozowej taka nie jest. Za to na pewno mogę Wam powiedzieć, że jest to jedna z lepszych pozycji jakie czytałam w tych tematach ( a trochę przewinęło się ich przez moje ręce). Sam fakt, że autorka postanowiła oprzeć wszystko na faktach, sprawia, że ból i cierpienie które mamy tu ukazane czytelnik odczuwa coraz dogłębnie. Jest to także wielki atut dla tej powieści!

Książka moim zdaniem zasługuje na wielkie zainteresowanie, autorka naprawdę postarała się w tych rozmowach. Ja ze swojej strony pragnę zachęcić Was do zajrzenia do niej! Nie pozwólmy aby historia tych kobiet i wielu innych uciekła w zapomnienie!

Gorąco polecam!