Motylki recenzja

Po "Motylki"sięgnęłam z wielką ciekawością, ponieważ sama kilka lat temu zmagałam się z problemem odchudzania,jak pewnie większość nastolatek na świecie. Wstyd się przyznać,ale mnie brakował mały kroczek,aby wpaść w otchłań anoreksji i być w podobnej sytuacji jak bohaterka książki. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak okropna jest ta choroba. Jak potrafi zniszczyć nie tylko ciało,ale również psychikę osoby chorującej.

"Motylki" to opowieść nastolatki o imieniu Lia. Opowieść o jej życiu,zmaganiu się z anoreksją,ze śmiercią przyjaciółki Cassie, która zmarła na skutek powikłań związanych z bulimią.

Życie Lii to ciągła gonitwa myśli, ciągłe planowanie jak stracić jak największą liczbę kalorii. Liczenie kalorii, zawartości tłuszczu, mierzenie obwodu pasa, bioder i ciągłe kłamstwa, kłamstwa...Lia oszukiwała wszystkich domowników,wmawiała im, że nie jest głodna,że zjadła, że zje później. Znajdowała sobie mnóstwo zajęć, żeby tylko nie myśleć o jedzeniu. Nocami,gdy wszyscy domownicy zapadali w sen poddawała się okrutnym torturom fizycznym, aż do utraty tchu.Jej motywacją było 45..43..40..38 kg.Zawsze było to za dużo,zawsze pragnęła mniej i mniej ważyć,a najlepiej być tak lekką jak motyl i czekać,aż pewnego dnia wiatr ją uniesie ...

Gorąco polecam tą pozycję, szczególnie tym dziewczynom, kobietom, które się odchudzają,bądź maja taki zamiar. Książka stanowi fantastyczne ostrzeżenie.Pokazuje jak można zniszczyć swoje życie, ale także życie swoich najbliższych.Jak nisko można upaść,jak ciągłe kontrolowanie jest przewodnikiem naszego życia. Do czego może doprowadzić brak akceptacji siebie i swojego ciała. Po jej przeczytaniu można sobie zadać pytanie "czy warto"??