Paris. Autobiografia recenzja

“Paris. Autobiografia”

Myślę, że nazwisko Hilton jest znane wszystkim. A zwłaszcza ludziom, którzy dobrze pamiętają początek XXI wieku. Wtedy właśnie Paris Hilton wywierała ogromny wpływ na popkulturę. Mówi się, że Paris zapoczątkowała zawód influencera i coś w tym jest. Jej twarz była wszędzie, media nie przestawały o niej pisać. Niestety w większości były to nieprzychylne artykuły. Ostatecznie opinia publiczna i media wyrządziły jej wielką krzywdę i wykreowały stereotypowy wizerunek Paris, a mianowicie rozpuszczonej, głupiej dziedziczki fortuny. Powiem szczerze, że ja sam miałem o niej takie zdanie do momentu obejrzenia filmu “Prawdziwa historia Paris Hilton” i przeczytania tej książki. Okazuję się, że jest ona kimś więcej niż sztucznie wykreowaną postacią, znaną tylko jako dziedziczka fortuny swojej rodziny.

Czytelnicy mogą się spodziewać, że wspomnienia Paris Hilton będą pełne różowych sukienek, diamentów, porad dotyczących mody, znanych nazwisk i wystawnych przyjęć. Nie daj się zwieść pięknej różowej okładce. Ta książka porusza także poważne i mroczne tematy, w tym walkę z ADHD, gwałt, traumatyczne doświadczenia Paris w CEDU i zespół stresu pourazowego. W tej książce Paris rozlicza się ze swoją mroczną przeszłością, a także zmienia kompletnie swój stereotypowy wizerunek, który wiele ludzi nadal powiela.

Przede wszystkim, tym co wyróżnia wspomnienia Hilton, jest sposób, w jaki konstruuje swoją historię. W prologu książki Hilton szczegółowo opisuje swoje doświadczenia z ADHD i jak to wpłynęło na jej życie. To tłumaczy nam również czemu Paris bardzo często przeskakuję z tematu na temat i łączy przeszłość z teraźniejszością. Wiem niestety, że dla wielu osób taki chaos będzie minusem, ale mi to kompletnie nie przeszkadzało. Sam mam stwierdzone spektrum ADHD, więc jestem w stanie to zrozumieć, a nawet się z tym stylem utożsamić.

Jestem pod wrażeniem jak otwarcie Paris mówi o swoim życiu, swoich błędach, przykrych doświadczeniach, wykorzystaniu seksualnym. Wiele z tym tematów nie jest łatwych do dzielenia się nawet ze swoimi bliskimi, a co dopiero z całym światem. W swoich wspomnieniach Hilton otwarcie przeciwstawia się z góry przyjętym wyobrażeniom na jej temat i pisze z niezwykłą pewnością siebie, obnażając się przed czytelnikiem i stawiając siebie w zupełnie innym świetle. Myślę, że książka ta może pomóc wielu ludziom, którzy zmagali lub nadal zmagają się z podobnymi problemami.

Ze swojej strony polecam wspomnienia Paris. Jest to naprawdę dobry i interesujący tekst. Czasami jest mrocznie, ale znajdziecie tu także dużo dawki humoru, który do mnie trafił. Przede wszystkim polecam przeczytać tę książkę osobom, które nadal postrzegają Paris jako stereotypową rozpuszczoną dziewczynkę, która poza dużym nazwiskiem nic nie osiągnęła. Przekonacie się jak bardzo się mylicie.

Książkę otrzymałem z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.